Ούτε οι προβλέψεις για κακοκαιρία και βροχή, ούτε οι ανατροπές και τα εμπόδια, ούτε οι αρρώστιες μπόρεσαν να ματαιώσουν την επιβεβλημένη και πολυαναμενόμενη, μετά από χρόνια, επίσκεψη μας στην Ακρόπολη και την Αρχαία Αγορά.

Έτσι, την περασμένη Πέμπτη, 27 Φεβρουαρίου 2025, οι μαθητές της Α τάξης, ξεκινήσαμε χαρούμενοι για την Αθήνα και παρά ασυνήθιστη για μας κυκλοφοριακή κίνηση, φτάσαμε εγκαίρως μέσω της Κυδαθηναίων στο σύγχρονο θεματικό νέο Μουσείο της Ακρόπολης, τον πρώτο σταθμό της διδακτικής μας επίσκεψης.

Αφού θαυμάσαμε τα αρχαιολογικά ευρήματα των ανασκαφών στο υπόγειο τμήμα, εισήλθαμε στο χώρο του Μουσείου και ανηφορίσαμε το επικλινές έδαφος της αίθουσας των κλιτύων που παρέπεμπε στον αρχαίο οικισμό στις πλαγιές του Ιερού Βράχου. Αναζητήσαμε ονομασίες αντικειμένων οικιακής χρήσης και αναθημάτων από τα ιερά και τα νεκροταφεία της περιοχής και σταθήκαμε μπροστά στα ερείπια του αρχαίου ναού του Εκατόμπεδου με τους τρίτωνες και τον τρισώματο όφι.

Η ξενάγησή μας συνεχίστηκε στην αίθουσα του 1ου ορόφου, όπου περιεργαστήκαμε τα μεταλλικά αντικείμενα, την προθήκη με τα χρώματα και θαυμάσαμε τα υπέροχα αγάλματα της αρχαϊκής εποχής, τους διάσημους κούρους και τις κόρες. Μπορεί ο συννεφιασμένος ουρανός της Αθήνας να μην επέτρεπε στο φως να χαϊδεύει τις μορφές τους, αλλά δεν μπορούσε να σκοτεινιάσει τη λάμψη του χαμόγελου που φώτιζε τα αιώνια νέα και όμορφα πρόσωπά τους. Η Αθηνά, κυρίαρχος και προστάτης της αρχαίας Αθήνας δέσποζε στο χώρο, με το πανύψηλο άγαλμα με τα φίδια ή ως «σκεπτόμενη» συλλογιζόταν το μέλλον της αγαπημένης πόλης αιώνες μετά.

Στον 3ο όροφο η καταστροφή των μετόπων και της ζωφόρου του Παρθενώνα μας άφησε μια πίκρα, καθώς αναλογιζόμαστε τη βία και την απληστία των ανθρώπων και τη ματαιότητα των ανθρώπινων ενεργειών. Αλλά η θέα του αιώνιου μνημείου, του πληγωμένου όχι από τη φύση, αλλά από την εχθρότητα των κατακτητών και των επιδρομέων, μας αποζημίωσε.

Στη συνέχεια, πήραμε το δρόμο για το δεύτερο προορισμό μας και ανηφορίσαμε τον Ιερό Βράχο. Αφού φωτογραφηθήκαμε μπροστά από τα αρχαία θέατρα του Διονύσου και του Ηρώδου του Αττικού, κάναμε μια στάση στα σκαλοπάτια των Προπυλαίων για να παρατηρήσουμε την λαμπρή είσοδο της Ακρόπολης και να απολαύσουμε την θέα της Αττικής γης.

Αν και Φεβρουάριος, το πλήθος των επισκεπτών απ’ όλο τον κόσμο μας θύμιζε τη σημασία του μνημείου στην παγκόσμια ιστορία και την δόξα των προγόνων μας. Μια βόλτα εντός των τειχών, μας έφερε κοντά στα ιερά εκείνα που λάμπρυναν την Αθήνα για αιώνες και προκαλούσαν τον θαυμασμό ακόμα και των εχθρών με την ομορφιά και την επιβλητικότητά τους. 

Βαρείς όγκοι, σαφείς γραμμές, δωρικός ρυθμός με ιωνικές ελαφρύνσεις, χάρη, αρμονία και προσαρμογή στο φυσικό περιβάλλον. Ο Παρθενώνας δέσποζε και αιχμαλώτιζε το βλέμμα κάθε μικρού και μεγάλου επισκέπτη. Το καύχημα του Περικλή, το τοπόσημο των Αθηνών και της Ελλάδας, το εμβληματικό σήμα της Unesco, όχι άδικα, ένα πανανθρώπινο σύμβολο πολιτισμού ήταν μπροστά μας. Πιο αριστερά, το Ερεχθείο και οι Καρυάτιδες μας αποζημίωναν για τον κόπο.

Κατηφορίζοντας προς την Πλατεία Μοναστηρακίου, περάσαμε τις ανασκαφές της Αρχαίας Αγοράς, τα ερείπια της Βιβλιοθήκης και εισήλθαμε στον τρίτο και τελευταίο προορισμό μας, το Θησείο. 

Ανηφορίσαμε προς τον Ναό του Ηφαίστου, περιδιαβήκαμε το χώρο που γέννησε και διαμόρφωσε τους θεσμούς της αθηναϊκής δημοκρατίας, τις τέχνες, το θέατρο και την φιλοσοφία. Ανακαλύψαμε τα ερείπια του Μητρώου, του Βουλευτηρίου, της Θόλου, εντυπωσιαστήκαμε από την περίφημη στοά του Αττάλου και προσπαθήσαμε να φανταστούμε τις στοές και το χώρο γεμάτο Αθηναίους, φιλόσοφους, ρήτορες, μετοίκους και δούλους.

Τέλος, στην Οδό των Παναθηναίων με το βλέμμα στραμμένο προς τον Παρθενώνα ανηφορίσαμε νοερά μαζί με τους χιλιάδες προσκυνητές της μεγάλης γιορτής της θεάς και της ομώνυμης πόλης της. Και, αφού αποχαιρετίσαμε την Ακρόπολη, επιστρέψαμε κουρασμένοι μα πλούσιοι σε εμπειρία και γνώση στην πόλη μας.

Σκοπός της επίσκεψης μας ήταν να γνωρίσουμε από κοντά τα μνημεία που σημάδεψαν την ιστορία της Αθήνας, να παρατηρήσουμε έργα απαράμιλλης τέχνης στο Μουσείο, να συνειδητοποιήσουμε την γεωγραφία της περιοχής, τη λειτουργία των κτηρίων, τη διασύνδεσή και το ρόλο τους στο παρελθόν καθώς και τη σημασία τους στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. 

Ακόμα, οι καθηγητές μας ήθελαν οι μαθητές να συνειδητοποιήσουν την αίγλη του Παρθενώνα και να συνδέσουν την επίσκεψη μας με τις δράσεις της Unesco για την προβολή των Μνημείων Παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς στον κατάλογο των οποίων ο Παρθενώνας έχει ενταχθεί από το 1987.

Συνοδοί καθηγητές ήταν οι καθηγήτριες: Παπαντωνίου Γεωργία, Λαγοπάτη Ιωάννα και Αντωνοπούλου Κυριακούλα. Αρχηγός της επίσκεψης είχε οριστεί η φιλόλογος Ειρήνη Γκότση, η οποία επιμελήθηκε την οργάνωση, την ξενάγηση, τα φύλλα εργασίας και αξιολόγησης της δράσης και το πληροφοριακό υλικό.