Την ώρα που οι περισσότεροι στη δημόσια σφαίρα ασχολούνται με τις δημοσκοπήσεις, οι οποίες παρεμπιπτόντως ουδεμία σημασία έχουν μια βδομάδα πριν τις εκλογές, θα ήθελα να καταγράψω ποια κατά την ταπεινή μου είναι τα μεγάλα λάθη που έκαναν τα τρία μεγάλα κόμματα σε αυτή την προεκλογική περίοδο.
Η ΝΔ του Μητσοτάκη ολοκλήρωσε την πλήρη αλλοίωση του παραταξιακού της DNA που η αλήθεια είναι ότι είχε ξεκινήσει νωρίτερα. Επί Μητσοτάκη, όμως, ολοκληρώθηκε άγαρμπα και κυρίως ριζικά και μη αναστρέψιμα.
Δεν μπορεί να λες ότι είσαι φιλελεύθερη παράταξη και να στέλνεις τον κόσμο στην κάλπη με το μαχαίρι στα δόντια. Ποτέ στην ιστορία της η ΝΔ δεν είχε θέσει υπαρξιακά διλήμματα στο εκλογικό σώμα. Ακόμα και τη βραδιά του 1981 που ερχόταν η παντοκρατορία του Πασοκοπαπανδρεϊσμού, η δήλωση του Ράλλη ήταν δήλωση που αναφερόταν στην επιλογή του λαού, χωρίς να αναιρεί τη δυνατότητα και το δικαίωμα αυτής της επιλογής.
«Ελπίζω οι Ελληνες να μην μετανοήσουν στο μέλλον για την σημερινή τους επιλογή».
Ο Καραμανλής τη βραδιά της ήττας του 2009 είχε επίσης πει : «Οι πολίτες στην πλειοψηφία τους δεν ενέκριναν το σχέδιο που κατέθεσα. Η επιλογή τους είναι προφανώς σεβαστή. Η μόνη δύναμη που είχα ήταν η σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες».
Σήμερα ο Μητσοτάκης θέτει διλήμματα επιβίωσης και ύπαρξης σε δύο κατευθύνσεις : στους πλέον εύπορους που έχουν πολλαπλώς ωφεληθεί από τις διάφορες "αναπτυξιακές" πολιτικές και στους πλέον αναξιοπαθούντες και οικονομικά εξαθλιωμένους στους οποίους δίνονται ψίχουλα ως αντιστάθμισμα τερατωδών υπερκερδών των ελάχιστων που κατέγραψαν ιστορικό υψηλό τόσο με την ανοχή των κυβερνητικών πολιτικών όσο και με το πάρτι του πληθωρισμού που γίνεται στη χώρα από την πρώτη μέρα της καραντίνας μέχρι σήμερα (και όχι, αυτό δεν είναι παγκόσμιο φαινόμενο).
Λογικό επόμενο είναι λοιπόν, για πρώτη φορά στα χρονικά η λεγόμενη μικρομεσαία τάξη και παλαιά ραχοκοκαλιά της ΝΔ, να έχει αναγκαστεί να φύγει από τη φιλελεύθερη σκέψη και να μεταφερθεί στην ταξική σκέψη. Να σκεφτεί δηλαδή και να ζυγίσει την ύπαρξη και επιβίωσή της. Αυτό δηλαδή που για χρόνια η ΝΔ προσπαθούσε να αφαιρέσει από τη λογική της κοινωνικής πλειοψηφίας, το έκανε στο πιο πιστό της ακροατήριο. Και αυτό θα το πληρώσει και τώρα και σε βάθος χρόνου και με πολύ σημαντικές συνέπειες δυστυχώς και για τη χώρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει μια παρόμοια κατάσταση, αλλά κάπως διαφορετικά. Την ώρα που αυτή η μικρομεσαία τάξη περιμένει να ακούσει ότι κάποιος θα τη βάλει στο κοινωνικό και οικονομικό επίκεντρο, ο ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγει να πλησιάσει τον "μεσαίο" και "κεντρώο" χώρο, θέτοντας αυτός ο ίδιος το διακύβευμα. Η μοναδική παράταξη που τόλμησε να θέσει μεταπολιτευτικά δίλημμα του τύπου "ή εμείς ή αυτοί", σήμερα φοβάται να τοποθετήσει τον εαυτό της εκεί που ρέει το πλειοψηφικό ρεύμα της κοινωνίας.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που δεν προέρχονται καθαρά από αυτόν, το έχουν αντιληφθεί και προσπαθούν να το αξιοποιήσουν στις τηλεοπτικές εκπομπές, όντας και πιο παλιές καραβάνες, αλλά κάποια πράγματα ή θα ειπωθούν από τον αρχηγό ή δεν θα τα προσέξει κανείς.
Ο ίδιος ο Τσίπρας προσπαθεί να πει κάτι αλλά δεν είναι επεξεργασμένο σε επίπεδο προγραμματικού λόγου και ακριβώς γι' αυτό υστέρησε και στο debate εκεί που όλοι περίμεναν να κάνει "υγιεινό περίπατο". Δεν γίνεται ο αντίπαλος να σε πηγαίνει σε χωράφια που "τα έχεις" από φοιτητής και να μην τον εξαφανίζεις.
Αν μέσα στην ερχόμενη εβδομάδα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταφέρει να "συνθηματοποιήσει" αυτή την πραγματικότητα, τότε αυτό θα μεταφραστεί στο ποσοστό που θα του λείψει.
ΠΑΣΟΚ. Και εδώ έχουμε μια πολύ περίεργη αδυναμία. Το ΠΑΣΟΚ κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια να μετατρέψει τα αφηγήματα με το "ΠΑΣΟΚ το ορθόδοξο", από χλεύη σε πλεονέκτημα. Ανέδειξε στην Προεδρία έναν "ορθόδοξο" πασόκο και χωρίς να χρειαστεί και ιδιαίτερη προσπάθεια άρχισε να μιλάει και πάλι για ένα +-15%.
Κάποτε σε ομιλία του στην Κόρινθο ο Μιλτιάδης Παπαϊωάννου είπε τη μεγαλύτερη αλήθεια που έχει ακουστεί από πασοκικά χείλη : «Το ΠΑΣΟΚ είναι ο λαός που είδε, και όπως θα έλεγε η συχωρεμένη η μάνα μου, που λάδωσε το αντεράκι του με το ΠΑΣΟΚ και τον Α. Παπανδρέου».
Με τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας να αγκομαχά στο super market, να παλεύει με νύχια και με δόντια να πληρώσει λογαριασμούς που κάθε μήνα αυξάνονται επειδή αυξήθηκε η τιμή του μίθριλ στη Μόρντορ ή επειδή αυξήθηκαν τα τέλη διέλευσης των καραβιών από τη ζώνη του Ωρίωνα. Με τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας να προσπαθεί να πάει το καλοκαίρι ένα τριήμερο διακοπές και πάλι αν, ή να έχει φτάσει να βλέπει τα Ελληνικά νησιά στο National Geographic.
Με όλα αυτά, για τον Ανδρουλάκη αρκούσε ένα πράγμα. Να απευθυνθεί σε αυτό το κομμάτι της κοινωνίας και να υποσχεθεί "καλύτερες μέρες" (αγαπημένο πασοκικό τσιτάτο), απλώς φροντίζοντας να υποσχεθεί παράλληλα ότι δεν θα βρεθούν αυτή τη φορά 20-30 παλικάρια να φάνε το μισό ΑΕΠ της χώρας.
Λένε ότι "για κάποιο λόγο γίνονται όλα". Πάντως αυτή η - κατά την ταπεινή μου γνώμη - συστάδα λαθών των τριών μεγάλων κομμάτων, για την ώρα έφερε σε πλεονεκτική θέση, τουλάχιστον στο debate, τον άνθρωπο που κατόρθωσε να πουλήσει επιστολές του Ιησού.
Και εδώ που τα λέμε, αν έχεις καταφέρει κάτι τέτοιο, ε γρήγορα αντιλαμβάνεσαι τα "κενά", άσχετα αν - ευτυχώς - σκοπεύεις να απευθυνθείς σε ένα πολύ συγκεκριμένο ακροατήριο.
Για να μη μιλήσουμε για τον Βαρουφάκη, τον άνθρωπο που έχει γράψει δεκάδες βιβλία, ακαδημαϊκές εργασίες και μελέτες, και δεν κατάφερε να βάλει τρεις λέξεις σε μια λογική σειρά, έστω ακολουθώντας τον κανόνα "υποκείμενο - ρήμα - αντικείμενο".
Καλά, για τον Κουτσούμπα τι να πεις ... "Αυτοί είναι" οι άλλοι, αλλά "αυτοί είστε και εσείς". Οι ίδιοι και οι ίδιοι, τα ίδια και τα ίδια. Με εκνευριστική επαναληπτικότητα.
Συγχωρέστε με για το "σεντόνι", ελπίζω όσοι/όσες το διαβάσετε να προβληματιστείτε δημιουργικά.
Προβλέψεις δεν κάνω. Δεν είμαι μέντιουμ. Αλλά πιστεύω ότι αυτές οι εκλογές θα είναι εκλογές "λαθών". Όποιος προλάβει μέσα στην ερχόμενη εβδομάδα να τα "μαζέψει", θα βγει κερδισμένος.
Φοβούμαι όμως, ότι και πάλι, το μεγαλύτερο λάθος θα γίνει από το ίδιο το εκλογικό σώμα. Ακριβώς γιατί η πλειοψηφία του δεν φρόντισε οι δικές του ανησυχίες να γίνουν "πρόγραμμα" των κομμάτων και όχι παράπλευρες λεπτομέρειες.
Βασίλειος Μπαλάφας
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
