Πέρα από το ζήτημα της διαφάνειας, η στάση της Διοίκησης είναι ξεκάθαρα απρεπής, αντιθεσμική και βαθιά προσβλητική απέναντι στην αντιπολίτευση. Όταν ένας θεσμός αρνείται να παραδώσει στοιχεία, δεν εμφανίζεται σε προγραμματισμένο ραντεβού και στη συνέχεια επιλέγει τη σιωπή ως «γραμμή άμυνας», τότε δεν έχουμε απλώς μια ενδεχόμενη κακή διαχείριση. Έχουμε μια συμπεριφορά που παραβιάζει τον ίδιο τον ρόλο του Επιμελητηρίου, απαξιώνει τους εκλεγμένους εκπροσώπους της αντιπολίτευσης και υποτιμά το σώμα των επιχειρηματιών που απαιτούν λογοδοσία. Σε αυτό το επίπεδο, η ευθύνη της Διοίκησης δεν είναι μόνο πολιτική, είναι θεσμική. Και η μέχρι τώρα στάση της, το λιγότερο, δεν τιμά τον θεσμό.

Αναλύοντας λοιπόν την ανακοίνωση του Θαάση Δούρου.  Τι ζητήθηκε και τι δόθηκε ως τώρα

Ο κ. Δούρος και η παράταξή του ζήτησαν συγκεκριμένα: πλήρη παραδοτέα ενός προγράμματος με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στον προϋπολογισμό, όχι γενικές διαβεβαιώσεις, όχι αόριστα έγγραφα, αλλά αναλυτικές καταγραφές: reports, στατιστικά, υλικό προβολής, τιμολόγια, αποδείξεις, και τεκμηριωμένα αποτελέσματα. 
Όταν, μετά από αίτημα του Δούρου, ορίστηκε συνάντηση για παράδοση του υλικού, η ο κ. Λουζιώτης δεν εμφανίστηκε. Όταν παρουσιάστηκε, όπως λέει η ανακοίνωση, παραδόθηκε μόλις… ένα δισέλιδο, μισής σελίδας Α4. Οτιδήποτε άλλο το πραγματικό υλικό που δικαιολογεί μια δαπάνη εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ δεν δόθηκε. 

Από τότε, επικρατεί πλήρης σιωπή. Καμία δημόσια τοποθέτηση, καμία εξήγηση, καμία δικαιολογία. Τα ερωτήματα πολλαπλασιάζονται, και η απουσία απαντήσεων δεν είναι αμέλεια, είναι απόφαση. Απόφαση που υπονομεύει την ίδια τη θεσμική λειτουργία του Επιμελητηρίου.

Καθώς περνούν οι μέρες, η κοινωνία της Κορινθίας αναρωτιέται: τι περιμένουν; Πόσο κοστίζει στο «εικόνισμα» του θεσμού ένα δισέλιδο; Και πώς μπορεί να αναρριχηθεί η αξιοπιστία ενός φορέα, όταν δεν δείχνει το παραμικρό δείγμα πραγματικής λογοδοσίας;

Η ανακοίνωση Δούρου δεν είναι μόνο καταγγελία. Είναι υπενθύμιση ότι το Επιμελητήριο δεν είναι ιδιωτική εταιρεία, είναι θεσμός συλλογικός, που εκπροσωπεί επιχειρηματίες, εργαζόμενους, φορείς, συνεταιρισμούς όλους όσοι αναμένουν, και δικαίως, να μάθουν πώς και γιατί διαχειρίζονται τα χρήματα και οι αποφάσεις.

Η αντιπολίτευση σωστά επιμένει:

Να δοθούν όλα τα παραδοτέα.

Να δημοσιοποιηθούν με πλήρη διαφάνεια τα οικονομικά στοιχεία.

Να σχολιαστεί δημόσια η διαδικασία επιλογής των αναδόχων.

Να δοθούν απαντήσεις όχι μόνο στα ερωτήματα των δημοσιογράφων, αλλά στους ίδιους τους επιχειρηματίες που στηρίζουν με τις συνδρομές τους το θεσμό.

Σε μια εποχή που κάθε ευρώ μετράει για επιχειρήσεις και δημόσιες υπηρεσίες, ο θεσμός του Επιμελητηρίου δεν μπορεί να λειτουργεί με «καλούς τρόπους». Αν δεν κατατίθενται αποδείξεις, αν δεν υπάρχει λογοδοσία, αν η ανυπαρξία απαντήσεων θεωρείται πολιτική επιλογή, τότε εύλογα γεννιόνται υποψίες, όχι μόνο για παρατυπίες, αλλά για συστημικά προβλήματα διαχείρισης.

Η ανακοίνωση του Αθανάσιου Δούρου φωνάζει κάτι απλό, αλλά κρίσιμο:
Διαφάνεια δεν είναι διακόσμηση. Είναι υποχρέωση.