Αν και οι αυτοβιογραφίες είναι συνήθως περισσότερο ενδιαφέρουσες από τις βιογραφίες που γράφουν συγγραφείς –ελάχιστα γνωρίζοντες τα προσωπικά βιώματα των πρωταγωνιστών– η παρούσα είναι άκρως αποκαλυπτική: Δημοσιοποιεί μία λησμονηθείσα αμαρτία της Μεταπολιτεύσεως, εκείνη της δημεύσεως του συγκροτήματος της Εμπορικής Τραπέζης, δευτέρας εις μέγεθος εν Ελλάδι, μετά την Εθνική.
Η Εμπορική Τράπεζα κατεστράφη, εν συνεχεία της κρατικοποιήσεως, υπό διορισμένων “διοικήσεων” από τα κυβερνώντα την Ελλάδα κόμματα: ΝΔ, ΠAΣΟΚ και “συμμαχικές” κυβερνήσεις που διόριζαν “διοικητάς”, οι οποίοι δεν διοικούσαν, αλλά έκαναν κομματικά ρουσφέτια. Αρχικώς, ο καταστροφέας της “αυτοκρατορίας” Ανδρεάδη ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όπως και των Αθηνών – με “πανωσηκώματα” που συνεχίζονται από τους συγγενείς του σήμερα. Η Ολυμπιακή, τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, οι Επιχειρήσεις Σκαλιστήρη, Κεφάλα, Δράκου και Κατσάμπα διελύθηκαν δια της κρατικής παρεμβάσεως, είτε απ’ ευθείας ή μέσω του κρατικοδίαιτου τραπεζικού συστήματος.
Η περί τον “εθνάρχη” κουστωδία (Παπαληγούρας, καθηγητής Ξενοφών Ζολώτας, διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Νίκος Κυριαζίδης, υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας και Καλοδούκας, διευθυντής Νομισματικής Επιτροπής) ενοχλημένοι από την επιτυχία του Ανδρεάδη, εμπόδισαν τον πλέον επιτυχόντα μεταπολεμικώς Έλληνα τραπεζίτη να συνεχίσει την δημιουργικότητά του, αλλά και καταδίκασαν την ελληνική οικονομία στην αποστροφή του ξένου κεφαλαίου και την ανάσχεση των ιδιωτικών επενδύσεων.
Μία αναδρομή εις το παρελθόν
Ο Στρατής Ανδρεάδης(*) κατηγορήθηκε ότι παρέβη τις αποφάσεις της Νομισματικής Επιτροπής, που απαγόρευαν την διάθεση πέραν του 1/5 των διαθεσίμων της Τραπέζης εις εξωτραπεζικές επιχειρήσεις και για παραβάσεις του Ποινικού Κώδικα. Από όλες αυτές τις κατηγορίες απηλλάγη υπό της ελληνικής Δικαιοσύνης. Η Νομισματική Επιτροπή ήταν νομοθετήριο ανώτερο της Βουλής και “δικαστήριο” υπεράνω της τακτικής Δικαιοσύνης. Αποφάσιζε δια το καλόν ή το κακόν της οικονομίας. Άλλους μεν έκαμε πλουσίους, άλλους δε… χρεωκόπους, με αυθαίρετες ρυθμίσεις εν ονόματι της προστασίας του εθνικού νομίσματος – στην ουσία, όμως, της εκάστοτε κυβερνήσεως.
Το μοναδικό λάθος του Ανδρεάδη ήταν η συμμετοχή της Εμπορικής Τραπέζης εις όλο το επιχειρηματικό εύρος των επενδύσεών του (κατά το επιτυχές γερμανικό υπόδειγμα αναπτύξεως) της μη υπαρχούσης εν Ελλάδι κεφαλαιαγοράς. Με την κρατικοποίηση της Εμπορικής χωρίς αποζημίωση, ο Ανδρεάδης απώλεσε τον έλεγχο όλων των επιχειρήσεων του, εξαιρέσει των ποντοπόρων πλοίων. Αργότερα, έλεγε με καημό: «Έφτιαξα 11 έδρες προέδρων (διοικητικών συμβουλίων Α.Ε.) και δεν έχω θέση σ’ αυτές που ίδρυσα».
Διαβάστε την συνέχεια εδώ
