. Στο Μ.Μ. αντιμετωπίζουν με ψυχραιμία τα χθεσινά αποτελέσματα που δεν ήταν ακριβώς όπως τα περίμεναν αλλά καταλήγουν σ' ένα συμπέρασμα που θα έλεγα ότι σε αδρές γραμμές είναι σωστό. Την πρώτη Κυριακή δόθηκε ένα πολιτικό μήνυμα στήριξης της κυβέρνησης και βασικών επιλογών της όπως ήταν ας πούμε ο Χαρδαλιάς, ο Τζιτζικώστας, ο «δανεικός» αλλά σωστός Αρναουτάκης, όπως επίσης και οι αντίστοιχοι σε άλλες πέντε περιφέρειες. Όπου τα πρόσωπα όμως «χώλαιναν» έχασαν τη δεύτερη Κυριακή και μάλιστα από άλλους δεξιούς υποψηφίους, πλην φυσικά της Θεσσαλίας, που εκεί όσο να' ναι, κυριάρχησε το αίσθημα της οργής λόγω των φυσικών καταστροφών. Όχι, ότι ο Αγοραστός ήταν και κανένα κελεπούρι.
Η αποχή και κάτι ακόμα…
-Σαφώς και στο τελικό αποτέλεσμα έπαιξε σπουδαίο ρόλο η αποχή, η οποία κυρίως επηρέασε την κυβέρνηση και πάλι όμως είναι σαφές ότι οι υποψήφιοι της ΝΔ αποδείχτηκε ότι δεν είχαν τη δύναμη να πείσουν τους γαλάζιους ψηφοφόρους να ξαναπάνε για δεύτερη φορά στην κάλπη. Πέραν της αποχής, όπως είναι γνωστό, η συσπείρωση δημιουργεί πάντα αντισυσπείρωση και όλοι όσοι ήθελαν είτε να καταψηφίσουν το κυβερνών κόμμα (ψηφοφόροι άλλων κομμάτων), είτε να στείλουν ένα μηνυματάκι το έκαναν με άνεση αφού δεν διακυβεύεται και τίποτα, δημοτικές και περιφερειακές εκλογές είχαμε.
Μητσοτάκης
-Ως συνήθως, ο Μητσοτάκης ήταν πιο ειλικρινής, ξεκάθαρος και «γειωμένος» από την ίδια του την κυβέρνηση, τα στελέχη και τους υπουργούς του, από μια ματιά που έριξα στα κανάλια. Είπε μεν, ότι το πολιτικό συμπέρασμα εξήχθη την προηγούμενη Κυριακή αλλά μίλησε για την ανάγκη να «γειωθεί καλά η κυβέρνηση στα πόδια της», να «λάβει τα πολιτικά μηνύματα» και να προχωρήσει σε όλα όσα οφείλει να κάνει ως μια ισχυρή κυβέρνηση που προ τριμήνου πήρε 41%, ενώ η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε μισό περιφερειάρχη παρέα με το ΠΑΣΟΚ (Κουρέτας) και το ΠΑΣΟΚ, έναν δήμο μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ (Δούκας). Η ευθύνη πάντως για την «γείωση» της κυβέρνησής του περνάει από τον ίδιο και νομίζω ότι εκείνος ξέρει καλύτερα.
Μπακογιάννης
-Από τη χθεσινή ημέρα αναμφίβολα το πιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα ήταν η ήττα του Μπακογιάννη η οποία φυσικά και συνδέεται με όλα όσα είπαμε παραπάνω, την αποχή, τη συσπείρωση όλων των απέναντι αλλά εμπεριέχει και ένα ακόμη ειδικό χαρακτηριστικό το οποίο συνέβαλλε σημαντικά για να χαθεί ένας αγώνας που ξεκίνησε με 41%-14% υπέρ του. Η αλαζονεία και η αυταρέσκεια που πάντοτε αποτελεί κακό σύμβουλο στη ζωή και όχι μόνον για πολιτικούς. Επί τρία και πλέον χρόνια οι Αθηναίοι έβλεπαν τον κεντρικό δρόμο της πόλης τους να είναι ένα γιαπί που άλλαζε συνέχεια όψη (αλλά παρέμενε γιαπί) και προκαλούσε τεράστια ταλαιπωρία στους πολίτες, στους τουρίστες και στους επαγγελματίες του κέντρου. Κανείς ποτέ δεν κατάλαβε πώς ένας τόσο έμπειρος πολιτικός, παρά την ηλικία του, με τόσο εξίσου έμπειρους ανθρώπους δίπλα του, άφησαν αυτό το αίσχος στην Πανεπιστημίου να κρατήσει για τόσο μεγάλο διάστημα, αποτελώντας θέμα συζήτησης -και δυσφήμισης- του ίδιου του δημάρχου. Δέκα καλά να έκανε ο Μπακογιάννης σε όλη την Αθήνα ήταν βέβαιο ότι θα σκόνταφτε στον Μεγάλο Περίπατο αφού αυτό ήταν το έργο που σημάδεψε αρνητικά την πορεία του. Νέος πολιτικός είναι, ας γειωθεί λοιπόν κι αυτός -όπως και η κυβέρνηση- και ας συνεχίσει να πορεύεται πιο σεμνά, δρόμο έχει πολύ μπροστά του.
Πίσω στα προβλήματα
-Βέβαια, όλα αυτά προσφέρονται για πολιτικό χάζι μιας και οι επόμενες εκλογές είναι τον Μάιο του 2024, αλλά εδώ έχουμε μπροστά μας έναν πολύ επικίνδυνο πόλεμο με προς το παρόν απροσδιόριστες επιπτώσεις και για εμάς, είτε σε θέματα ασφάλειας, είτε στο εξίσου σοβαρό ζήτημα των μεταναστευτικών ροών. Δυστυχώς, αλλάξαμε πίστα απότομα και στα δυο αυτά θέματα και θα πρέπει να τα ξαναδεί με μεγάλη προσοχή ο ίδιος ο Μητσοτάκης.

newmoney.gr