Η αλήθεια είναι πως δεν είμαι σε θέση να αξιολογήσω τις ευθύνες στον βαθμό που ούτε τους σχετικούς νόμους στους οποίους εμπίπτουν γνωρίζω, ούτε τις κατηγορίες οι οποίες τεκμηριώνουν τις ευθύνες παρακολούθησα.

Αλήθεια είναι επίσης πως πολλοί έπεσαν στα "μαλακά" επειδή η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πριν φύγει από την εξουσία είχε αλλάξει τους νόμους έτσι ώστε αυτοί να είναι επιεικέστεροι προς όσους έχουν διαπράξει παραβάσεις ή εγκλήματα. Κάποιοι την  κατηγορούν πως αυτό το έπραξε προς όφελος των στελεχών της που αντιμετώπιζαν διάφορες κατηγορίες. Ο ίδιος πιστεύω πως το έπραξε από πολιτική και ανθρωπιστική αφέλεια.

Οι αριστεροί όπως και οι φιλελεύθεροι πιστεύουν πως οι τιμωρίες πρέπει να είναι μικρές και να έχουν παιδευτικό χαρακτήρα. Αυτό συμβαίνει γιατί έχουν αποδεχτεί το αξίωμα πως ο άνθρωπος είναι αγαθό και αλτρουιστικό ον κατά βάθος και οι χειρονομίες καλής θέλησης μπορεί να έχουν αποτελεσματικότερη επίδραση στη συμμόρφωση από την τιμωρία.

Αυτή είναι μια γενικότερη πεποίθηση που σαρώνει τις ανεπτυγμένες δυτικές κοινωνίες, προς αγαλλίαση, του εισερχόμενου μέσω μεταναστευτικών ροών, εγκλήματος, που το εκμεταλλεύεται δεόντως.

Παρά το νομικό πλαίσιο όμως που προέβλεπε ήπιες ποινές, αρκετοί θεωρούν πως οι δικαστές έπρεπε να εξαντλήσουν την αυστηρότητα ενδεχομένως υπερβαίνοντας και τον ίδιο τον νόμο. Διαφωνώ με αυτή την αντίληψη.

Από βαλκανικό μεσαίωνα μπορούμε να εξέλθουμε μόνο στηρίζοντας το κράτος δικαίου. Κράτος δικαίου σημαίνει οι δικαστές να αποφασίζουν με βάση αυτά που προβλέπουν οι νόμοι.

Αντιλαμβάνομαι πως οι νόμοι πρέπει να γίνουν περισσότερο αυστηροί αλλά αυτό είναι ζήτημα της κοινωνίας και του ποιους εκλέγει στη Βουλή ως νομοθέτες.

Συμμερίζομαι τον πόνο και την απόγνωση όσων έχασαν δικούς τους ανθρώπους στο Μάτι ή στα Τέμπη. Όλοι μας αντιμετωπίζουμε υψηλότερο ρίσκο ως πολίτες όταν σε κρίσιμα πόστα βρίσκονται οι λιγότερο κατάλληλοι και ικανοί.

Γνωρίζω επίσης πως στην Ελλάδα αυτό συμβαίνει κατά κόρον χάρη στην πελατοκρατία, την οικογενειοκρατία και την κομματοκρατία. Από την ελληνική επανάσταση και μετά το κράτος χρησιμοποιείται σαν λάφυρο της κομματικής φατρίας που κάθε φορά επικράτησε. Όσο πιο πρωτόγονη είναι μια κοινωνία τόσο πιο ισχυροί είναι οι δεσμοί του αίματος, της συγγένειας και της φατρίας και ανίσχυροι οι θεσμοί του πολίτη της δικαιοσύνης  κ.λπ.

Τόσο στα Τέμπη όσο και στο Μάτι όμως, τα τραγικά δυστυχήματα οφείλονται στην αδυναμία της κρατικής μηχανής να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Ούτε στη μία ούτε στην άλλη περίπτωση δεν διακρίνονται στοιχεία δόλου ή πρόθεσης κάποιους να προκαλέσει βλάβες και θανάτους.

Δεν υποστηρίζω πως η ελληνική δικαιοσύνη λειτουργεί άψογα. Ίσως να βρίσκεται στον πυρήνα της ελληνικής παθογένειας. Το γεγονός π.χ. πως η πρώτη απόφαση για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι βγήκε μετά από 6 χρόνια, με ορατό τον κίνδυνο της παραγραφής, αποτελεί κατά τη γνώμη μου ουσιαστικότερο πρόβλημα από την αυστηρότητα των ποινών.

Σε καμιά περίπτωση δεν θέλουμε μια δικαιοσύνη που αντί να αποφασίζει με γνώμονα τα στοιχεία και τους νόμους θα  αποφασίζει με βάση τις συναισθηματικές  εντυπώσεις της κοινής γνώμης και των πρωτοσέλιδων των εφημερίδων.  

Με προβληματίζει γενικότερα το γεγονός πως πριν λίγες μέρες, μετά από καταδίωξη συνελήφθη κάποιος αφγανικής καταγωγής που διακινούσε  παράνομα μετανάστες, ο οποίος είχε καταδικαστεί για την ίδια πράξη με κάθειρξη 36 ετών. Γιατί κυκλοφορούσε ελεύθερος;

Με προβληματίζει περισσότερο που στην αστυνομία συνεχίζουν να υπηρετούν δεκάδες στελέχη που έχουν συλληφθεί για εγκληματικές πράξεις και δεν απομακρύνονται μέχρι να τελεσιδικήσουν οι υποθέσεις τους μετά από πολλά χρόνια ή ποτέ...

Με τρομοκρατεί το γεγονός πως  πριν λίγες μέρες απομακρύνθηκαν από το δικαστικό σώμα αρκετοί δικαστές επειδή άφησαν εκατοντάδες δικαστικές υποθέσεις να παραγραφούν είτε από αδιαφορία και τεμπελιά είτε από δόλο. Αντί να διερευνηθεί η περίπτωση, οι παραλείψεις να ενέχουν δόλο και να υπάρξει περαιτέρω διαδικασία, οι δικαστές αυτοί μετατάσσονται σε κάποια θέση αργομισθίας στο Δημόσιο.

Όσο το κράτος μας χρησιμοποιείται από τα κόμματα σαν "χωματερή" της αγοράς εργασίας έναντι ψήφων δεν νομίζω πως πρέπει να περιμένουμε ανταποδοτικές υπηρεσίες, στην υγεία, την ασφάλεια, την παιδεία και παντού.

Κώστας Στούπας

capital.gr