Με μια αιχμηρή δήλωση, ο σπουδαίος συνθέτης στηρίζει ανοιχτά τον Γιώργο Χατζιδάκι και στρέφει τα βέλη του προς τους διοργανωτές των εκδηλώσεων στις οποίες συμμετέχουν η Νατάσσα Μποφίλιου και ο Γιάννης Χαρούλης.
Το αυτονόητο που δεν έγινε σεβαστό
Ο Ξαρχάκος τονίζει ότι η υπόθεση θα έπρεπε να έχει λήξει από τη στιγμή που οι διοργανωτές ζήτησαν άδεια από τον Γιώργο Χατζιδάκι και εκείνος την αρνήθηκε. Επισημαίνει ότι η απόφαση του νόμιμου κληρονόμου του δημιουργού δεν μπορεί να αγνοείται, καθώς αφορά το ηθικό δικαίωμα του δημιουργού να καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζεται το έργο του. Όπως σημειώνει, ο διαχειριστής του έργου δεν οφείλει καμία εξήγηση και το ζήτημα είναι απολύτως ξεκάθαρο τόσο νομικά όσο και ηθικά.

Η θέση του συνθέτη για τα δικαιώματα και τη δεοντολογία
Ο Ξαρχάκος υπενθυμίζει ότι τα δικαιώματα αυτά προστατεύονται διεθνώς ήδη από τον 19ο αιώνα μέσω της Σύμβασης της Βέρνης και δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Θεωρεί ότι οι διοργανωτές θα μπορούσαν να κινηθούν διαφορετικά, αντί να προχωρήσουν σε μια παραγωγή που παρακάμπτει την εκφρασμένη βούληση του κληρονόμου. Για τον ίδιο, όλα τα υπόλοιπα επιχειρήματα γύρω από τους ερμηνευτές ή την αισθητική των χώρων είναι άσχετα και αποτελούν απλώς κουτσομπολιό.

Το μήνυμα για το μέλλον των μουσικών παραγωγών
Με τη δήλωσή του, ο Σταύρος Ξαρχάκος επιχειρεί να θέσει καθαρούς κανόνες σε μια συζήτηση που έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Υπενθυμίζει ότι τα δικαιώματα των δημιουργών δεν αποτελούν τυπικότητα, αλλά θεμέλιο του σεβασμού προς την καλλιτεχνική κληρονομιά. Η παρέμβασή του αναμένεται να επηρεάσει τη δημόσια συζήτηση και να πιέσει τους διοργανωτές να αναθεωρήσουν τη στάση τους απέναντι στην οικογένεια Χατζιδάκι και το έργο του μεγάλου συνθέτη.

Δήλωση Σταύρου Ξαρχάκου

(Σχετικά με τις συναυλίες στο εξωτερικό χωρίς την αδεια του γιου του Μάνου Χατζιδάκι)

«Δυστυχώς ενίοτε το αυτονόητο δεν είναι δεδομένο.

Θεωρώ πως από τη στιγμή που ζητήθηκε η άδεια από τον Γιώργο Χατζιδάκι και αυτή δε δόθηκε, εκεί θα έπρεπε και να είχε λήξει το θέμα.

Θα μπορούσαν οι παραγωγοί να προχωρήσουν διαφορετικά τις συναυλίες τους και όχι να αγνοήσουν προκλητικά τη βούληση του γιου και νόμιμου κληρονόμου του ενός εκ των δυο δημιουργών.

Ακριβώς διότι είναι θέμα ηθικής , ’’ηθικό δικαίωμα’’ λέγεται (αν καταλαβαίνουμε τί θα πει αυτό), ο κάθε δημιουργός ή ο επιλεγμένος από τον δημιουργό κληρονόμος του να ορίζουν τον τρόπο με τον οποίο θα επικοινωνείται το εκάστοτε έργο.

Και ουδεμία εξήγηση οφείλει ο διαχειριστής του έργου.

Κανονικά η συζήτηση τελειώνει εδώ, είναι δικαιώματα που ορίζει ο νόμος, είναι δικαιώματα για τα οποία έχουν κάποιοι αγωνιστεί.

Όλα τα υπόλοιπα, όπως π.χ αν είναι κατάλληλοι οι ερμηνευτές, αν είναι οι χώροι ωραίοι και μεγαλειώδεις ή όχι, αν ζούσε ο Μάνος Χατζιδάκις τί θα έκανε, δεν έχουν καμία θέση στο θέμα, είναι απλώς κουτσομπολιό.

Δεν χωράει καμία παραχώρηση σχετικά με ένα δικαίωμα που είναι διεθνής κατάκτηση και αναγνώριση από τον 19ο αιώνα, με βάση τη διεθνή σύμβαση της Βέρνης».

anatropinews.gr