Απορίες χωρίς εμπορίες, του Γιάννη Πανούση
Να πάψει να είσαι ο άνθρωπος του Σωρού,
Τάκις Αλεξίου,2025-το κρίσιμο έτος αλλαγής και οι 10 αλήθειες του Σοφού

Καθώς οδεύουμε  προς τις εκλογές κάποιες απορίες μη-σκοπιμότητας γεννιώνται στους απλούς πολίτες[ όχι όμως  στους τυφλούς από φανατισμό ψηφοφόρους]


-πώς παράγονται οι ακροδεξιές αντιλήψεις[και πρακτικές] στη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία;
-ποιός τις διακινεί και ποιός επωφελείται;
-κι έπειτα:ποιές χαρακτηρίζονται ‘σαν ακροδεξιές συμπεριφορές’;μόνον όσες εφαρμόζουν οι ανήκοντες στην Ακροδεξιά;


Είναι παγκοίνως γνωστό ότι όσα κόμματα επιδιώκουν [με οποιοδήποτε πρόσχημα] να παραμείνουν εσαεί στην εξουσία δεν διστάζουν να υιοθετήσουν ακροδεξιές εκφράσεις ή συμβολισμούς και να χρησιμοποιήσουν ακροδεξιές μεθόδους,να προσελκύσουν ακροδεξιούς πολιτικούς,ακόμα και να ‘μισθώσουν’ ακροδεξιούς μπράβους,μολονότι ομνύουν ότι ανήκουν στο’ αντιδεξιό μέτωπο’[sic]

.Έτσι οι ιδεολογίες γίνονται χυλός και η πολιτική ηθική εξαφανίζεται


Παλαιότερα  τα πράγματα ήσαν πιο απλά.Οι εκτροπές[μέσω Κεφαλαίου,Στρατού,Αστυνομίας] οργανώνονταν από την Πάνω πολιτική Τάξη[αστική;κυρίαρχη;] και η Κάτω πολιτική Τάξη[μικρομεσαίοι;αποκλεισμένοι;]υφίσταντο τις συνέπειες.Σήμερα εκτροπές κάνει και η Κάτω Τάξη[μέσω ομάδων βίας,δολοφονίας χαρακτήρων,πολιτικών εκβιασμών] και η Πάνω Τάξη έχει αρχίσει να φοβάται ότι έχει χάσει το παιχνίδι της εξουσίας λόγω του λα’ι’κισμού της [δήθεν]αντισυστημικότητας των Άλλων.


Κάπου εκεί στο ενδιάμεσο εμφανίστηκαν  η Χρυσή Αυγή και οι πάσης φύσεως ναζιστές,οι οποίοι έβγαλαν τη γλώσσα και στις δύο παραπάνω πολιτικές Τάξεις.Στη μία αφήνουν να εννοηθεί ότι τελικά συγκροτούν την ακραία έκφραση του ευρύτερου συντηρητικού χώρου και στην άλλη κλείνουν το μάτι της αντισυμβατικότητας της Πλατείας.Κι ενώ τα δύο Πάνω/Κάτω δημοκρατικά μορφώματα θα έπρεπε να ενωθούν για ν’αντιμετωπίσουν το φαινόμενο πριν γίνει κουλτούρα αντί-στασης[ιδίως στη νεολαία],δυστυχώς οι ψήφοι των ακραίων[άλλοτε ματωμένοι ,άλλοτε ματσωμένοι κι άλλοτε πετσωμένοι]φαίνεται να μετράνε περισσότερο από την άμυνα της Δημοκρατίας κατά των επερχόμενων κινδύνων.


Αυτή τη νοσηρή σκοπιμότητα της συγκυρίας θα την πληρώσουμε όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες ,ενώ κάποιοι [ειδοποιηθέντες εδώ και καιρό] υπεύθυνοι θα κάνουν ότι δεν ξέρουν ή θα δηλώνουν ότι φταίνε οι άλλοι.Και δυστυχώς πάλι θα ξεχάσουμε...


ΥΓ.’’Μπήκαμε,ναι!


Αλλά ποιός ξέρει
με τι καιρό θα βγούμε
απ’τ’όνειρό μας’’

[Δ.Σταθόπουλος,Τριλογία ποίησης]