Γράφει η Χαρά Βαραβέρη

Η λειτουργία των δημοτικών συμβουλίων, πυρήνας της δημοκρατικής έκφρασης στις τοπικές κοινωνίες, κρίνεται καθημερινά από τη δυνατότητα του διαλόγου και του αλληλοσεβασμού. Και όταν η αντιπαράθεση γίνεται σφοδρή, η ευθύνη του προέδρου να κρατήσει ισορροπίες είναι ίσως η πιο δύσκολη αποστολή.

Ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Κορινθίων, Γιώργος Παπαβενετίου, βρέθηκε πρόσφατα στο στόχαστρο αντιπολιτευτικών φωνών, με κατηγορίες για «αντιδημοκρατική συμπεριφορά» και αιτήματα για παραίτηση. Η ένταση που προηγήθηκε σε συγκεκριμένες συνεδριάσεις προκάλεσε αντιδράσεις, με τις πολιτικές διαφορές να φορτίζουν το κλίμα σε σημείο προσωπικής στοχοποίησης.

Όμως, η ουσία είναι –ίσως– αλλού.

Ο Γιώργος Παπαβενεντίου, νέος στην ηλικία, νέος στην πολιτική, αλλά ήδη με ξεκάθαρο αποτύπωμα στην τοπική αυτοδιοίκηση, είναι ο μόνος πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου στον Νομό Κορινθίας που δίνει, με βάση τον νέο Πρότυπο Κανονισμό Λειτουργίας, συστηματικά και θεσμικά τον λόγο στην αντιπολίτευση. Σε μια περίοδο όπου σε πολλούς δήμους οι πρόεδροι περιορίζουν ή ακόμα και αποκλείουν την αντίθετη φωνή, ο ίδιος επιμένει να εφαρμόζει το γράμμα και το πνεύμα της δημοκρατίας, όμως κατηγορείται από μερίδα της αντιπολίτευσης για αντιδημοκρατική συμπεριφορά. Μπορεί ο οιοσδήποτε να παρακολουθήσει τα δημοτικά συμβούλια πχ του Λουτρακίου, του Κιάτου.

Πέρα όμως από τη θεσμική του ιδιότητα, ο Γιώργος Παπαβενετίου έχει χτίσει ένα προφίλ ενεργού πολίτη, με σημαντικό κοινωνικό έργο. Νομικός με ειδίκευση, προσφέρει αφιλοκερδώς νομική στήριξη σε ευάλωτες ομάδες: μονογονεϊκές οικογένειες, κακοποιημένες γυναίκες, άτομα που δυσκολεύονται να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους, είναι άμισθος νομικός σύμβουλος πολιτιστικών συλλόγων και πρόεδρος του σωματείου αλληλοβοήθειας δικηγόρων. Είναι ο άνθρωπος που δηλώνει παρών σε κοινωνικές δράσεις. Είναι κοντά στην κοινωνία όχι για το φαίνεσθαι, αλλά γιατί πιστεύει πως η πολιτική αρχίζει από την προσφορά – όχι από τα έδρανα.

Οι αιχμές που δέχεται ίσως λένε περισσότερα για το επίπεδο της αντιπαράθεσης, παρά για τον ίδιο. Η αντιπολίτευση έχει δικαίωμα να κρίνει, και αυτό ακριβώς το δικαίωμα ο ίδιος δεν το αμφισβήτησε ποτέ. Δεν φιμώνει, δεν απορρίπτει την άλλη άποψη – και ακριβώς γι’ αυτό η κριτική που του ασκείται είναι τόσο εύκολη όσο και άδικη.

Σε μια αυτοδιοίκηση που συχνά λειτουργεί με όρους παλαιάς κοπής, το να επιμένει κανείς στους θεσμούς, στον διάλογο και στη στήριξη των πιο αδύναμων δεν είναι αδυναμία. Είναι δύναμη.

Και ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Κορινθίων φαίνεται πως την έχει.

Η αντιδημοκρατική στάση δεν έγκειται μόνο στην κατάχρηση εξουσίας ή στην καταστολή των αντίθετων φωνών, αλλά και στη χρήση της δημοκρατίας ως "εργαλείου" για να προσβάλλεις και να στοχοποιείς ανθρώπους. Αν κάποιος επικαλείται τη δημοκρατία, αλλά ταυτόχρονα προσβάλλει ή παραποιεί τις απόψεις άλλων, είναι αντιφατικός και μπορεί να υπονομεύει τις θεμελιώδεις αρχές της.

Η δημοκρατία απαιτεί σεβασμό στις διαφωνίες, ανοχή και διάλογο. Όταν η κριτική ή η διαφωνία γίνεται προσωπική ή επιλέγεται να πλήξει την αξιοπρέπεια ενός ανθρώπου, τότε όντως παραβιάζονται οι αξίες της δημοκρατίας, ανεξαρτήτως του πόσο κανείς επικαλείται τον θεσμό ή τις διαδικασίες του πολιτεύματος.

Αν η κατηγορία περί «αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς» αφορά τέτοιες πρακτικές, τότε είναι αρκετά εύλογο να αναρωτηθούμε για την πραγματική έννοια της δημοκρατίας: μήπως αυτοί που καταφέρονται κατά του άλλου επικαλούνται τη δημοκρατία μόνο για να την χρησιμοποιήσουν κατά το συμφέρον τους, ενώ στην ουσία παραβιάζουν το βασικό της πυρήνα;