Αν μιλούσαμε με ποδοσφαιρικούς όρους, τώρα θα προσφέραμε, τον απεριόριστο σεβασμό μας προς τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Respect. Διότι χωρίς να έχει ομάδα, με ένα από τα χαμηλότερα budget του Κοινοβουλίου, έχει μπει στην τετράδα και βλέπει Ευρώπη.

Είναι, άραγε, οι καιροί που της επιτρέπουν αυτή τη διάκριση ή το πολιτικό της αισθητήριο; Εντάξει, είπαμε να δείξουμε κάποιο σεβασμό, αλλά μην τρελαθούμε κιόλας. Η Ζωή δεν έχει πολιτικό αισθητήριο. Εχει μόνο ένστικτο. Δεν λειτουργεί πολιτικά, αλλά συναισθηματικά. Η πολιτική της επιτυχία δεν εκπορεύεται από προγραμματικό λόγο ή καμιά σπουδαία ανάλυση.

Κανένας δεν γνωρίζει το σχέδιο της Ζωής για τη χώρα. Λογικό, γιατί δεν υπάρχει. Η πολιτική αρχηγός εμπορεύεται επιτυχώς την τυφλή διαμαρτυρία και ένα αίτημα για δικαιοσύνη, προσαρμοσμένη στα δικά της μέτρα. Αλλά αυτό δεν είναι, τελικά, η πολιτική; Να προσφέρεις στο εκλογικό σου κοινό αυτό που ζητάει τη δεδομένη στιγμή. Και το κοινό της Κωνσταντοπούλου δεν ζητεί πρόταση, αλλά απόρριψη. Συνεπώς, αν δεν ήταν η Ζωή στη συγκεκριμένη θέση, θα ήταν κάποιος άλλος.

Η τραγωδία των Τεμπών ήταν το κύμα πάνω στο οποίο έβαλε τη σανίδα της. Και συνδυάζει το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Εμπλέκεται στην υπόθεση ως νομικός παραστάτης της κυρίας Καρυστιανού, αλλά και ως πολιτικός αρχηγός που μετέτρεψε το σχήμα της σε «κόμμα Τεμπών» -έτσι κόβει και την όρεξη σε όποιον δοκιμάσει να συστήσει ένα κόμμα αποκλειστικά για τα Τέμπη.

Οι εχθροί της λένε ότι έχει καταστήσει τη Μαρία Καρυστιανού ξενιστή της. Την έχει καταλάβει εξ ολοκλήρου, ελέγχει αυτά που λέει, υπαγορεύει όσα γράφει και την κατευθύνει νομικά. Είναι, λένε οι κακόπιστοι, από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου ο πελάτης εκπροσωπεί τον δικηγόρο και όχι ο δικηγόρος τον πελάτη. Και συμπεριφέρεται, η Ζωή, λες και δεν θέλει να ξεκινήσει η δίκη. Πότε στρέφει την κυρία Καρυστιανού εναντίον του ανακριτή και πότε ζητεί να εξεταστούν χιλιάδες αρχεία.

Λογικό να επιθυμεί καθυστέρηση στην έναρξη της δίκης. Και ακόμα καλύτερο, για την ίδια, θα είναι η δίκη να συνεχίζεται κατά την επόμενη προεκλογική περίοδο. Είναι απολύτως βέβαιο ότι η παράστασή της στο ακροατήριο θα προσφέρει μοναδικές, αξέχαστες στιγμές προς το κοινό της, επιμηκύνοντας τη διάρκεια της διαδικασίας σε βάθος χρόνου. Ηδη υπάρχουν νομικοί παραστάτες συγγενών που δεν κρύβουν, στις συζητήσεις τους, τον προβληματισμό τους για την επιρροή της κυρίας Κωνσταντοπούλου πάνω στις συνθήκες υπό τις οποίες θα διεξαχθεί η δίκη. Διότι, μεταξύ μας, όλοι το ξέρουμε, αυτή η δίκη θα είναι η ευκαιρία για την παράσταση της ζωής της.

Βέβαια δεν είναι η Ζωή που φτιάχνει τους καιρούς. Απλώς τους αξιοποιεί, πατώντας πάνω στην οργή που σπέρνει η κυβέρνηση και στην ανεπάρκεια της «συστημικής αντιπολίτευσης». Και κάπως έτσι, αφού η Ζωή και ο Βελόπουλος, αποκομίζουν δημοσκοπικά κουκιά από τη στάση τους, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ τρέχουν από πίσω τους.

Η επιτυχία της Ζωής Κωνσταντοπούλου έχει στον πυρήνα της πολλά τραμπικά στοιχεία. Ευαγγελίζεται το ασυμβίβαστο, που στην πραγματικότητα είναι παλαβό. Παίζει με το συναίσθημα και όχι με τη λογική. Επενδύει στο στιγμιαίο, αδιαφορώντας για την προοπτική. Και με τρόπο που, συχνά, είναι ελλειμματικός σε πολιτική ηθική προσπαθεί να πάρει την εκδίκηση της. Από τον Τσίπρα, το «σύστημα», από τον κόσμο ολόκληρο, επειδή δεν της έδωσε την αναγνώριση που ψάχνει, πιθανότατα από τα τρυφερά της χρόνια στην πολιτική.

news247