Το πάρτι τελείωσε!

Θα έπρεπε φυσικά να είναι αναμενόμενο, λόγω του ότι οι ΗΠΑ συντηρούν πλέον χρέος παραπάνω από $36 τρισεκατομμύρια δολάρια (!!!) ή άνω του 120% του ΑΕΠ τους, με κόστος εξυπηρέτησης που πλέον ξεπερνά το $1 τρισεκατομμύριο ετησίως!

Για την Ευρώπη, η απόσυρση της δωρεάν παρεχόμενης Αμερικανικής Άμυνας αποτελεί υπαρξιακό πρόβλημα.

Όμως η Ενωμένη Ευρώπη έχει δείξει ότι εξελίσσεται μέσα από την αντιμετώπιση των κρίσεων που της εμφανίζονται. Όταν στους κόλπους της προ ετών ξεκίνησαν δειλά-δειλά οι δηλώσεις για κοινή ευρωπαϊκή άμυνα, πολλοί καλοταϊσμένοι γραφειοκράτες γέλασαν κάτω από τα μουστάκια ή το μεϊκάπ τους, διερωτώμενοι ποιός βλάκας θα τολμούσε να τραβήξει χρήματα από επιδόματα ένταξης μεταναστών, για να πληρώσει Ευρωπαίους μισθοφόρους στρατιώτες να παρακολουθούν τους Αμερικάνους να ασκούν την άμυνα της Ευρώπης;

Αλλάζει όμως άρδην το σκηνικό, όταν η νέα αμερικανική κυβέρνηση κρίνει ότι ανάμεσα στην επιλογή από τη μία να συνεχίσει να φουσκώνει το χρέος της παρέχοντας δωρεάν Άμυνα στην Ευρώπη, και από την άλλη να αποφύγει την οικονομική κατάρρευσή της κόβοντας τις "δωρεάν παροχές”, επιλέγει το δεύτερο.

Ergo: το νέο αμυντικό σκηνικό για την Ευρώπη, ως απειλή και ως ευκαιρία! 

Κάτι έχουν πει οι Κινέζοι νομίζω για τις κρίσεις, ως συνδυασμό κινδύνων και ευκαιριών.

Φυσικά, το να φτιάξεις Ευρωπαϊκό Στρατό από τη μια μέρα στην άλλη είναι ανέφικτο.

Αν κάποιος αναμένει ότι χώρες που δεν διαθέτουν πραγματικά στρατό εδώ και 80 χρόνια, θα τον φτιάξουν από τη μια μέρα στην άλλη, θα πρέπει να μπορεί να μας πει πώς θα δημιουργηθούν τα κέντρα εκπαίδευσης, πώς θα εμπεδωθεί η αλυσίδα εντολών, πώς θα δημιουργηθεί επετηρίδα από επαγγελματίες στρατιωτικούς καριέρας, πώς θα εκπαιδευτούν οι στρατιώτες στη χρήση των οπλικών συστημάτων από τη μια μέρα στην άλλη, πώς θα πειστούν να καταταγούν οι οπλίτες, και πώς θα μπορέσουν να προωθηθούν σε περιοχές που δεν έχουν ξαναβρεθεί χωρίς να χάσουν τη συνοχή τους και την ικανότητα να ακολουθούν εντολές της αλυσίδας διοίκησης;

Η Γαλλία και η Ελλάδα είναι ίσως οι δυο χώρες της σημερινής Ενωμένης Ευρώπης (ελέω Brexit) που έχουν αξιόμαχους στρατούς, χωρίς όμως να είναι επαρκείς για να υποκαταστήσουν μια πλήρη πανευρωπαϊκή στρατιωτική δύναμη de facto.

Η Γαλλία βρίσκεται σε περιοχή όπου δεν υπάρχουν κοντινές στρατιωτικές απειλές, πλην αν η Ευρώπη πισωγυρίσει σε εποχές που πολεμούσαν αναμεταξύ τους οι σημερινοί εταίροι στην ΕΕ. Αυτό δεν προβλέπεται.

Η Ελλάδα από την άλλη είναι ένας ακρίτας της Ευρώπης, το φυσικό σύνορο ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή, όχι σήμερα ξαφνικά, αλλά ακόμη από την εποχή των Περσικών πολέμων.

Και εκεί έγκειται η ευκαιρία για την Ελλάδα, που παρουσιάζεται με αυτή την κρίση!

Εκ των πραγμάτων, στην χώρα μας όλοι οι νέοι άρρενες υποχρεούνται σε μονοετή στρατιωτική θητεία κληρωτού. Αυτό σημαίνει ότι 3-4 εκατομμύρια Έλληνες από 18 ως 65 ξέρουν να κρατήσουν όπλο, ξέρουν να ακούσουν και να εκτελέσουν διαταγές από ανώτερο, ξέρουν να ξυπνήσουν στις 6 το πρωί και να πάνε σε άσκηση με τα σκηνάκια, και ξέρουν να χειριστούν (όσοι είναι η δουλειά τους αυτή) ένα F16 για να αναχαιτίσουν ένα εχθρικό αεροσκάφος και φευ, να το καταρρίψουν αν χρειαστεί. Ξέρουν να το συντηρήσουν και να το προετοιμάσουν για πτήση και αερομαχία.

Φυσικά δεν μπορεί σε βάθος χρόνου ο Ευρωπαϊκός στρατός να αποτελείται μόνο από Έλληνες και Γάλλους, αν τελικά αποφασίσει η Ευρώπη ότι όντως θέλει να επιβιώσει. Αυτό προϋποθέτει παραχώρηση εξουσιών από τα κράτη μέλης της ΕΕ προς τον Ευρωπαϊκό Στρατό που δεν είναι ίσως ώριμη η στιγμή για να συζητηθεί. 

Είναι όμως ώριμη η στιγμή, να συζητηθεί και να προωθηθεί μια πανευρωπαϊκή συνθήκη αμυντικής συνδρομής και οικονομικής αμοιβαιότητας (Συνθήκη των Αθηνών;;;) περίπου όπως εκείνη που υπέγραψε η Γαλλία και η Ελλάδα προ λίγων ετών.

Φυσικά λόγω της φύσης του αυξημένου κόστους, για εκείνες τις χώρες που θα παρέχουν την υπηρεσία αυτή προς τους υπολοίπους, θα πρέπει να γίνει και ένας καταμερισμός κόστους.

Η Ελλάδα έχοντας ένα εξόχως αξιόμαχο ναυτικό, μια αξιόμαχη αεροπορία (ίσως την καλύτερη της Ενωμένης Ευρώπης), πλειάδα από στρατόπεδα εκπαίδευσης συγκριτικά με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, και ένα μεγάλο αριθμό από άρτια εκπαιδευμένους εφέδρους πολίτες-οπλίτες, και ένα απίστευτα σκληραγωγημένο κομμάτι των εφέδρων από τις Ειδικές Δυνάμεις της χώρας, είναι μοναδικά τοποθετημένη να δημιουργήσει, να φιλοξενήσει και να διαχειριστεί την πρωτόλεια μορφή αυτού που σε μελλοντικό χρόνο θα μπορούσε ίσως να αποτελέσει τον Ευρωπαϊκό Στρατό!

Αυτό φυσικά προϋποθέτει την οικονομική συνδρομή των εταίρων στις σχετικές δαπάνες, τόσο για την ενίσχυση του πολεμικού υλικού, την ανακαίνιση εκατοντάδων στρατοπέδων εκπαίδευσης και διαμονής των μισθοφόρων (που ήδη διαθέτουμε), και φυσικά την αξιοπρεπή μισθοδοσία των Ελλήνων-Ευρωπαίων μισθοφόρων αλλά και των κληρωτών στρατιωτών (σήμερα οι κληρωτοί παίρνουν ψίχουλα ως €20 το μήνα ή 5 καφέδες, ούτε κατά διάνοια όσο το επίδομα ανεργίας) οι οποίοι θα αποτελέσουν το αντικείμενο και το έμψυχο δυναμικό της Αμυντικής Συμφωνίας μας.

Ήδη με πρωτοστάτη τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν, η Ευρώπη αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι ο Μητσοτάκης είχε δίκιο όταν πρότεινε ευρω-ομόλογο άμυνας και εξαίρεση των αμυντικών δαπανών από το Σύμφωνο Σταθερότητας της Ευρωζώνης, προ ετών. Δυστυχώς, η πρόσκληση μόνο 7 χωρών στην έκτακτη σύνοδο κορυφής αυτήν του προέδρου Μακρόν για τις νέες οικονομικές ανάγκες μιας ευρωπαϊκής άμυνας, με τη Βρετανία μάλιστα ούσα εκτός ΕΕ, επιβεβαιώνει παρά αντικρούει την επιλογή των ΗΠΑ να αντιμετωπίζουν τους Ευρωπαίους κατά μονάδας αντί ως ενιαία γεωπολιτική οντότητα.

Από την άλλη πλευρά και παρότι δεν προσκλήθηκε η Ελλάδα στην έκτακτη σύνοδο Μακρόν, εδώ έχουμε σύγχρονα οπλικά συστήματα (χρειαζόμαστε κι άλλα φυσικά), έχουμε τις εγκαταστάσεις σε στρατόπεδα και κέντρα εκπαίδευσης (θέλουν ριζική ανακαίνιση φυσικά), έχουμε τις διοικητικές δομές (αυτό που κάποτε λέγαμε ότι έχουμε παραπάνω μόνιμους αξιωματικούς από όσους χρειάζονται για τις ένοπλες δυνάμεις μας σε καιρό ειρήνης), έχουμε το εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό (κληρωτούς από όπου μπορεί να αντλήσουμε μισθοφόρους), έχουμε την στρατηγική γεωγραφική θέση.

Μόνο η θέληση και τα χρήματα μας λείπουν για να αποτελέσουμε μέρος της λύσης αντί για μέρος των προβλημάτων, όπως έχουμε υπάρξει ως τώρα!

Θα μου ήταν πολύ δύσκολο να πιστέψω ότι ένας 20χρονος αλεξιπτωτιστής που έχει μόλις απολυθεί από τις Ειδικές Δυνάμεις, προτιμάει να γίνει σερβιτόρος ή μπάρμαν με €1.500 ευρώ μαύρα το μήνα, σε κάποιο τουριστικό νησί για ένα πεντάμηνο το χρόνο, ή να γίνει οδηγός λεωφορείου στη Γερμανία, παρά να υπογράψει πενταετές συμβόλαιο με €5.000 μικτά το μήνα στον Ευρωπαϊκό Στρατό, με τον κεντρικό συντονισμό από τη Γαλλία και την Ελλάδα.

Ίσως θα πρέπει να αξιολογηθεί ως πρόταση από την σημερινή Ελληνική ηγεσία, που θα επανατοποθετήσει την Ελλάδα στην σωστή θέση της στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, αλλά και στο νου όσων εποφθαλμιούν την ευρωπαϊκή ευημερία.

Αν αυτό συνδυαστεί και με την αναβίωση της Ελληνικής Αμυντικής βιομηχανίας, που ήδη δρομολογείται από την παρούσα κυβέρνηση εδώ και μερικά χρόνια, θα μπορούσε άραγε να μεταβάλλει τη χώρα μας από ένα μεσαίο και ίσως λιγότερο σημαντικό εταίρο της Ενωμένης Ευρώπης, σε ατμομηχανή της αμυντικής αυτονομίας της Ένωσης, στο νέο παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη;

Μπορεί η Ελλάδα να γίνει το Ισραήλ της Ευρώπης;

Είναι πραγματική η ερώτηση!

Καλύτερα επαγγελματίας στρατιώτης παρά γκαρσόνι, λέω γω...

Οψόμεθα.

agissilaos@gmail.com 

capital.gr