Κάνει λόγο για “ασχετοσύνη των αρμοδίων, άγνοια, προχειρότητα και έλλειψη στρατηγικής”, που οδηγούν σε τέτοιες αποφάσεις και μάλιστα με υπέρογκες χρηματοδοτήσεις. Διαμηνύει ότι η επαναλειτουργία της σιδηροδρομικής γραμμής αποτελεί “αναπτυξιακή αναγκαιότητα απόλυτης προτεραιότητας” που φυσικά απαιτεί πολιτική βούληση, και προτείνει αν πρέπει να δημιουργηθεί ποδηλατόδρομος αυτό να γίνει στην παλιά εθνική οδό.

Άρθρο του τέως Περιφερειάρχη Πελοποννήσου και πρώην Δημάρχου Καλαμάτας Παναγιώτη Νίκα

Ως πρωταπριλιάτικο αστείο ακούστηκε η ανάθεση μελέτης για την μετατροπή της σιδηροδρομικής γραμμής «Κόρινθος-Καλαμάτα» σε ποδηλατόδρομο!

Το κόστος της μελέτης φθάνει στα 3,5 εκατομ. ευρώ και τα χρήματα προέρχονται από το «πράσινο ταμείο», δια μέσου του Υπουργείου Περιβάλλοντος.

“Δηλαδή, δύο κρατικοί φορείς, με αποστολή την προστασία του Περιβάλλοντος, προωθούν ενέργειες αντίθετες με την αποστολή τους, αφού το τραίνο θεωρείται και είναι το κύριο φιλοπεριβαλλοντικό μέσο μαζικής μεταφοράς”

Η είδηση, όπως ήταν φυσικό, προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριών και αρνητικών δημοσιευμάτων, αλλά και προφανώς αποτελεί παράδειγμα άγνοιας, προχειρότητας, απουσίας στρατηγικής και ασχετοσύνης των αρμοδίων, αφού το τραίνο είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την ιστορία, την εξέλιξη και τώρα την αναπτυξιακή προοπτική της Πελοποννήσου.

Για την ιστορία, αλλά και τη γνώση της σημερινής πραγματικότητας, σημειώνω πως το σιδηροδρομικό δίκτυο της Πελοποννήσου θεωρείται σήμερα ενεργό, ανήκει στην εθνική σιδηροδρομική υποδομή και στο εθνικό σχέδιο υποδομών (2019) και επιπλέον έχει χρηματοδοτηθεί και υλοποιηθεί ο σχετικός εκσυγχρονισμός του από την ΕΕ (ΕΣΠΑ/ΠΕΠ, 2011), με το ποσό των 80 εκατομ. ευρώ.

Η προηγούμενη περιφερειακή αρχή δέσμευσε το ποσό των 12 εκατομ. ευρώ (ΕΣΠΑ/ΠΕΠ) για τον εκσυγχρονισμό της γραμμής μέχρι το Ναύπλιο, με έγκριση της Ε.Ε. και συμμετείχε σε σειρά συσκέψεων στο Υπουργείο Υποδομών, με την παρουσία πολιτικών εκπροσώπων και τεχνικών του υπουργείου, του τότε προέδρου του ΟΣΕ, όπως και εκπροσώπων της τότε ΤΡΑΙΝΟΣΕ, με στόχο τον προγραμματισμό ενεργειών για την επαναλειτουργία του συνόλου της σιδηροδρομικής γραμμής στην Πελοπόννησο.

Τα προσδιορισμένα προβλήματα στη σιδηροδρομική υποδομή ήταν πολλά, όχι όμως αξεπέραστα, με κυριότερα την ηλεκτρονική προστασία (μπάρες) στις εκατοντάδες διαβάσεις, την ανασυγκρότηση των σταθμών, τη δημιουργία σύγχρονης τεχνικής βάσης, συντήρησης και τη διεύρυνση, ενδεχομένως, των σηράγγων από τη Μεγαλόπολη και κάτω. Η προσπάθεια δεν τελεσφόρησε, λόγω κωλυσιεργίας και μεθοδευμένων καθυστερήσεων από τον ΟΣΕ.

Σήμερα, δεν φαίνεται να υπάρχει σκέψη για τη συνολική επαναλειτουργία του δικτύου, παρότι υπάρχει εγγραφή στο ΕΣΠΑ του Υπουργείου υποδομών, ποσού 100 εκατομ. ευρώ για τον εκσυγχρονισμό της γραμμής από Πάτρα προς Πύργο. Κι αυτό, όμως, φαίνεται να μην προχωρά λόγω σοβαρών διαφωνιών, σχετικά με τον τρόπο διέλευσης από την Πάτρα.

Να συνειδητοποιήσουμε πως η απουσία στρατηγικής, η αδυναμία μελετημένης διάθεσης των πόρων, η αξιοποίηση ικανών ανθρώπων και η έλλειψη συνέχειας σε ενέργειες και αποφάσεις, αποτελούν τα μεγάλα προβλήματα του τόπου μας.

Στην περίπτωσή μας, υπάρχουν τα αναπάντητα ερωτήματα, όπως:

“Γιατί το υπουργείο Περιβάλλοντος παρεμβαίνει σε θέμα αρμοδιοτήτων του υπουργείου μεταφορών και υποδομών, όπως το σιδηροδρομικό δίκτυο; Γιατί το «πράσινο ταμείο» διαθέτει το υπέρογκο ποσό των 3,5 εκατομ. ευρώ σε μελέτη καταστροφής του σιδηροδρομικού δικτύου; Γιατί αγνοείται η ευρωπαϊκή κατεύθυνση για ανάπτυξη των σιδηροδρόμων, όπως και η μη αξιοποίηση των πόρων που διατέθηκαν ήδη για τη λειτουργία του δικτύου;”

Σχετικά με τον ποδηλατόδρομο τώρα, αυτός μπορεί να δημιουργηθεί και να λειτουργήσει, με λίγες τεχνικές παρεμβάσεις, στην παλιά εθνική οδό. Ακόμα, το «πράσινο ταμείο» μπορεί να αξιοποιήσει πόρους, σύμφωνους με το σκοπό της δημιουργίας του, σε ώριμα μελετητικά και αναγκαία περιβαλλοντικά έργα, όπως, ως παράδειγμα, το Πολυλίμνιο στη Μεσσηνία, ο παράλληλος με τον ισθμό πεζόδρομος στην Κορινθία, η ανάδειξη του Ευρώτα στη Λακωνία κ.ά.

Συμπερασματικά, η επαναλειτουργία της σιδηροδρομικής γραμμής στην Πελοπόννησο αποτελεί αναπτυξιακή αναγκαιότητα και μάλιστα απόλυτης προτεραιότητας. Αναφέρομαι σε κανονική και συνεχή λειτουργία της γραμμής, για μεταφορά ανθρώπων και αγαθών. Αυτό μπορεί να γίνει και θα γίνει με πολιτική βούληση, σχεδιασμό, αξιοποίηση ευρωπαϊκών και εθνικών πόρων και κυρίως συνεχή και αγωνιστική προσπάθεια όλων των Πελοποννησίων. Να τελειώνουμε, επιτέλους, με τα ανέκδοτα και την σπατάλη των πόρων σε αχρείαστες μελέτες.

messinialive.gr