Η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίων Νήσων, έδωσε το «πράσινο φως» με την έγκριση Περιβαλλοντικών Όρων για την κατασκευή και λειτουργία Μικρού Υδροηλεκτρικού Έργου (ΜΥΗΕ) στη Νέδα. Πρόκειται για το πρώτο από τα επτά συνολικά που σχεδιάζονται στο ίδιο ποτάμι, αλλοιώνοντας δραστικά το φυσικό περιβάλλον σε έναν από τους πλέον γνωστούς και ιστορικούς τουριστικούς προορισμούς της Πελοποννήσου.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας την πολιτική όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, παραχωρεί «γη και ύδωρ» στους επιχειρηματικούς ομίλους της Ενέργειας, αδιαφορώντας για τις σοβαρές συνέπειες στο περιβάλλον και την τοπική κοινωνία. Το έργο εγκρίθηκε παρά τις μεγάλες και δίκαιες αντιδράσεις των κατοίκων που με τις κινητοποιήσεις τους ανάγκασαν την Περιφέρεια Πελοποννήσου και τον Δήμο Οιχαλίας να γνωμοδοτήσουν αρνητικά.

Οι αιτίες αυτής της εξέλιξης βρίσκονται στην απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας, στις δεσμεύσεις της λεγόμενης «Πράσινης Μετάβασης», στις κατευθύνσεις της ΕΕ, που έχουν από κοινού συνδιαμορφώσει και υιοθετήσει όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις. Αυτή η πολιτική μετατρέπει σε εμπόρευμα ακόμη και το νερό των ποταμιών, παραχωρώντας τμήματα της Νέδας σε ιδιώτες. Για τον λαό δεν υπάρχει κανένα όφελος: και το περιβάλλον θα επιβαρυνθεί και το ρεύμα παραμένει πανάκριβο για τα λαϊκά νοικοκυριά.

Η Περιφέρεια Πελοποννήσου και ο Δήμος Οιχαλίας οφείλουν να δηλώσουν με σαφήνεια ότι θα συμβάλουν στην αποτροπή αυτής της επένδυσης. Διαφορετικά, η στάση τους θα αποδειχθεί υποκριτική, αφού δεν μπορούν να κρύβονται πίσω από την απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης και να ισχυρίζονται ότι «τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα».

Να σημάνει συναγερμός και στις υπόλοιπες περιοχές της Περιφέρειας Πελοποννήσου, όπου υπάρχουν πάνω από 30 παρόμοιες επιχειρηματικές βλέψεις. Ιδιαίτερα στην Αλαγονία (Καρβέλι, Αρτεμισία, Νέδουσα), όπου ακολουθήθηκε η ίδια διαδικασία: Περιφέρεια και Δήμος Καλαμάτας γνωμοδότησαν αρνητικά, όμως ο τελικός λόγος ανήκει στην κυβέρνηση που επιμένει να προωθεί επενδύσεις ξένες και εχθρικές προς τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών.

Οι κάτοικοι, αντί να ωφελούνται, βλέπουν να περιορίζονται ή και να χάνονται τα δικαιώματά τους στην αξιοποίηση των νερών της περιοχής. Οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι επίδοξοι επενδυτές, στους οποίους παραχωρείται δημόσια γη και πλουτοπαραγωγικοί πόροι λες και είναι «το αμπέλι του παππούλη τους», με σκοπό τα μεγάλα κέρδη σε βάρος της τοπικής οικονομίας και συνολικά των καταναλωτών ηλεκτρικής ενέργειας.