Το θέμα έχει προκαλέσει αντιδράσεις και ερωτηματικά. Προέκυψε όταν οι γονείς του σχολείου έλαβαν ενημερωτικό σημείωμα από τον σύλλογο γονέων και κηδεμόνων στο οποίο ενημερώνονταν για εκδήλωση την ημέρα της Τσικνοπέμπτης στο χώρο του σχολείου. Και μέχρι εκεί, καλά! 

Το σημείωμα απηύθυνε το ερώτημα στους γονείς, αν επιθυμούσε το παιδί τους σε αυτήν την εκδήλωση να φάει και αν ναι, το κόστος για το ένα σουβλάκι ήταν 2,5 ευρώ! 

Πέραν του ότι τα 2,5 ευρώ για ένα σουβλάκι είναι αρκετά χρήματα, γεννάται το ερώτημα, εάν κάποιο παιδάκι δεν μπορέσει να δώσει τα 2,5 ευρώ θα απομονωθεί από την γιορτή;  

Ο Σύλλογος γονέων, δεδομένου ότι λαμβάνει την πρωτοβουλία να γιορτάσει την Τσικνοπέμπτη στο χώρο του σχολείου, δεν θα έπρεπε να φροντίσει να καλύψει τα έξοδα για ένα σουβλάκι για κάθε παιδάκι;  Ο Σύλλογος ίσως να έχει πενιχρά έσοδα, αλλά πάντα υπάρχουν χορηγοί που καλύπτουν τις εκδηλώσεις αυτές για χάριν των παιδιών, χωρίς να αποκλειστεί κανένα, χωρίς να βρεθούν σε δύσκολη θέση η γονείς.

Ο σκοπός  του ρεπορτάζ δεν είναι να κακοχαρακτηρίσουμε το Σύλλογο που καλώς προβαίνει σε μια εκδήλωση τιμώντας την παράδοση, αλλά να προτρέψουμε τα μέλη του ΔΣ να ξανασκεφτούν ότι υπάρχουν οικογένειες που δεν διαθέτουν ούτε 2,50 ευρώ, για να μην δούμε εικόνες όπως στην Αθήνα που κάποιος σύλλογος δεν έδωσε σουβλάκι πέρισυ σε παιδάκι επειδή δεν πλήρωσε. Η εκδήλωση γίνεται για προφανείς λόγους, όπως προείπαμε να τηρηθούν και να διαδοθούν τα έθιμα, να περάσουν όμορφα και τα παιδάκια και οι γονείς, κυρίως χωρίς παρατράγουδα.

Είναι ένα σύστημα που ακολουθούν όλα τα σχολεία ή μόνο το συγκεκριμένο; Τόσο σε δράσεις όσο και σε εκδηλώσεις τύπου Τσικνοπέμπτης; Διότι το ρεπορτάζ λέει ότι σουβλάκια, χυμοί και παρελκόμενα για αυτή τη μέρα είναι χορηγίες καταστημάτων, κρεοπωλείων κλπ της πόλεων, σε κάποια άλλα σχολεία. Σε άλλα σχολεία του δήμου και σε ανάλογες περιπτώσεις γιορτών είτε ο σύλλογος , είτε το σχολείο έχουν φροντίσει να καλύψουν τα κόστη ώστε όλα τα παιδιά να συμμετέχουν χωρίς σημειώματα και κόστος συμμετοχής.  Και έτσι πρέπει να γίνεται παντού!

Βέβαια, από το ρεπορτάζ προκύπτει ότι δεν είναι η πρώτη φορά που ζητούνται χρήματα για δράσεις που γίνονται στο σχολείο.

 Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της δράσης που είναι σε εξέλιξη από τις 13 Φεβρουαρίου, στο ίδιο σχολείο, και αφορά την παρουσία της «Παραμυθατζούς» η οποία εν ώρα μαθήματος αφηγείται σε μαθητές ανα τάξη ένα παραμύθι!  

Για την συμμετοχή του παιδιού σε αυτήν την αφήγηση ζητούνται, επίσης 2,5 ευρώ! Το σημείωμα αυτή τη φορά έρχεται από το σχολείο και όχι από τον σύλλογο, δημιουργεί όμως ανάλογα ερωτήματα. Εάν κάποιος γονιός δεν έχει να δώσει 2,5 ευρώ για την αφήγηση, το παιδί του θα οδηγηθεί εκτός τάξης την ώρα του παραμυθιού; Και αν ναι, που θα βρίσκεται; Με την εποπτεία ποιού; Δεν είναι μια ιδιότυπη τιμωρία και εξαίρεση από δράσεις του σχολείου που θα έπρεπε να είναι ΔΩΡΕΑΝ για όλα τα παιδιά, δεδομένου ότι υλοποιούνται ώρες διδασκαλίας και όχι εκτός αυτών;  

Η Παραμυθατζού, σύμφωνα με το σημείωμα θα αφηγηθεί σε τρείς τάξεις, τρείς διαφορετικές ημέρες. Λαμβάνοντας βεβαίως το ανάλογο οικονομικό αντίτιμο.  

Είναι άραγε αυτές οι δράσεις γνωστές στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση; Έχει δώσει την έγκριση της η διεύθυνση τις ώρες μαθήματος να υλοποιούνται προγράμματα στα οποία οι μαθητές πρέπει να πληρώνουν για να συμμετέχουν; Συμβάλει με την έγκριση αυτή, αν την έχει δώσει, στην εξαίρεση και στον αποκλεισμό παιδιών που οι γονείς τους αδυνατούν να ανταποκριθούν οικονομικά;

  Ο χαρακτήρας του δημόσιου σχολείου και της δωρεάν εκπαίδευσης βάλλεται ήδη έντονα ειδικά τα τελευταία χρόνια όπου οι γονείς καλούνται να ανταποκριθούν σε αυξημένες ανάγκες γραφικής ύλης και βιβλίων. Εάν καλούνται να πληρώνουν επιπλέον για τέτοιες δράσεις την στιγμή που μπορούν είτε να είναι δωρεάν είτε να καλύπτονται από τις διευθύνσεις ή τις σχολικές επιτροπές, τότε σίγουρα η δυσφορία που καταγράψαμε στο ρεπορτάζ είναι απολύτως δικαιολογημένη και τα ερωτήματα εύλογα.  

X@ra