Είμαι στο γραφείο, ακούω τον γνώριμο ήχο! Κρατάει ακόμα λίγη από τη βουή του παρελθόντος. Ήχος ζεστός, λίγο παράφωνος με την πρώτη ματιά, αλλά γεμάτος ψυχή. Κάτι που δεν προσφέρει καμία Bluetooth ηχόμπαρα και κανένα stream. Οι περαστικοί στέκονται για μισό λεπτό παραπάνω∙ άλλοι χαμογελούν, άλλοι τραβούν βίντεο, κι ας μην το παραδέχονται, κάτι μέσα τους μαλακώνει.

Η λατέρνα στους δρόμους της Κορίνθου δεν είναι απλώς ένα όργανο. Είναι δήλωση. Ότι μέσα σε μια πόλη που τρέχει, κάποιος επιμένει να υπενθυμίζει πως η ιστορία δεν πρέπει να μπαίνει στο χρονοντούλαπο. Και, θα έλεγα, καλά κάνει. Έχουμε ανάγκη από τέτοια «αναχρονιστικά» σπασίματα, αλλιώς θα νομίσουμε ότι η ζωή είναι μόνο push notifications και scrolling.

Μια τέτοια εικόνα θα άξιζε να γίνεται πιο συχνά. Γιατί η Κόρινθος έχει ψυχή και η λατέρνα απλώς της δίνει λίγο πιο δυνατή φωνή.

Ναι! Ενα όμορφο πρωϊνό!

Χ@ρα