Ο εργολάβος, που ανέλαβε να εκτελέσει το έργο,δεν έχει προχωρήσει τις εργασίες.
Κι όμως, η συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο… ξανά για τα ίδια.

Ο δήμαρχος Βλάσης Τσιώτος, πρότεινε να υπάρξει ομόφωνη απόφαση για να κηρυχθεί ο εργολάβος έκπτωτος… «όταν βγει εκτός των υποχρεώσεών του». Δηλαδή… όταν βγει;
Γιατί τι άλλο πρέπει να συμβεί για να θεωρηθεί «εκτός»;
Έξι χρόνια καθυστέρηση δεν είναι «εκτός»; Είναι εντός πλαισίου; Είναι «στο χρονοδιάγραμμα»;

Αυτό το «να πάρουμε απόφαση όταν…» ακούγεται περισσότερο σαν πάσα στην εξέδρα παρά σαν διοικητική ενέργεια. Γιατί η ουσία είναι απλή:
Το έργο έχει βαλτώσει, ο εργολάβος απουσιάζει, το γήπεδο δεν προχωρά…

Ο πολίτης δεν ενδιαφέρεται για το ποιος έχει την ευθύνη, θέλει αποτέλεσμα.
Και το αποτέλεσμα σήμερα είναι ένα γήπεδο ξεχασμένο …
Η νεολαία δεν έχει πού να αθληθεί, οι σύλλογοι περιμένουν, κι ο Δήμος μετράει αποφάσεις χωρίς εκτέλεση.

Κι όταν η διοίκηση « φοβάται» να κηρύξει έκπτωτο έναν εργολάβο, ή να διαλύσει τη σύμβαση, που έχει αφήσει το έργο στάσιμο επί έξι χρόνια, τότε το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο εργολάβος.
Είναι η ανοχή, η αδράνεια και η πολιτική απροθυμία να σπάσει ένας φαύλος κύκλος όπου «όλοι φταίνε λίγο» και κανείς δεν φταίει αρκετά για να λογοδοτήσει.

Αυτό ονομάζεται διαχείριση ακινησίας.

Ειπώθηκε επισης ότι οι πλάκες στα νεα πεζοδρόμια έχουν ξεκολλήσει! Κι όταν ζητήθηκαν εξηγήσεις, η απάντηση του δημάρχου Βλαση Τσιώτου ήταν… αφοπλιστική:

«Δεν γνωρίζω αν έχουμε παραλάβει το έργο ακόμα.»

Δηλαδή, για να καταλάβουμε:
Ο δήμος δεν ξέρει αν έχει παραλάβει ή όχι το έργο,
ο εργολάβος έχει πληρωθεί ή όχι,
οι πολίτες περπατούν σε πλάκες που κουνάνε,

Και, φυσικά, ο Γενικός Γραμματέας του δήμου κ. Μπακώλης, που συνήθως τα ξέρει όλα, αυτή τη φορά έλειπε. 

Γιατί αν ήταν παρών, ίσως να μάθαινε κι ο ίδιος ο δήμαρχος σε ποιο στάδιο βρίσκεται το έργο που φέρει την υπογραφή του.