Δεν θα εξετάσουμε επί της παρούσης πως δρομολογήθηκε να γίνει ένα τέτοιο «σφάλμα» αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με μια μεγάλη ιστορική αδικία.

Και για να ξηγηθώ, όταν μιλάμε για την μάχη στο Αγιονόρι μιλάμε για την σημαντικότερη μάχη της  Ελληνικής Επανάστασης, μαζί βέβαια με τα Δερβενάκια! 

Αυτές οι δυο μάχες που στην ουσία ήταν μία, καθόρισαν την πορεία της ελληνικής επανάστασης. Στις 26 Ιουλίου στα Δερβενάκια ο αρχιστράτηγος όλων των Ελλήνων Θεοδώρος Κολοκοτρώνης και στις 28 Ιουλίου στο Αγιονόρι ο Νικηταράς. Η καταστροφή της στρατιάς του Δράμαλη ήταν κομβική καθώς από εκείνες τις μάχες και μετά ο τουρκικός τακτικός στρατός κατάλαβε ότι  η Ελληνική Επανάσταση δεν ήταν μια απλή ανταρσία όπως έλεγαν τότε, αλλά ένας εθνικός αγώνας ανθρώπων που πέθαιναν για την Ελευθερία τους.

Όπως και έγινε.

Στα Δερβενάκια λοιπόν, το ελληνικό κράτος το 1938 έστησε το άγαλμα του Κολοκοτρώνη(έργο του Γεώργιου Δημητριάδη) και ύστερα από αρκετά χρόνια ήρθε η Χούντα και έβαλε το άγαλμα του Νικηταρά- λανθασμένα όπως είπαμε- σε ένα λόφο έξω από το Χιλιομόδι.

Στο Αγιονόρι δεν υπήρχε απολύτως τίποτα μέχρι πριν από λίγα χρόνια όταν επί δημαρχίας του κ.Αλέξανδρου Πνευματικού(νομίζω την τελευταία χρονιά της θητείας του) τοποθετήθηκε μια προτομή του Νικηταρά στην διασταύρωση στο δρόμο προς Στεφάνι. Η προτομή του Νικηταρά και εκεί που τοποθετήθηκε δεν είναι αντάξιο της μάχης που δόθηκε και ούτε αποκαθιστά την ιστορική αδικία. 

Σε επικοινωνία που είχα σήμερα το πρωί με τον κ.Κωσταντίνο Πλαπούτα,  προέδρου του Πατριωτικού Ομίλου  Απογόνων Αγωνιστών 1821 μου μετέφερε ότι και ο ίδιος  είχε επισημάνει στον πρώην δήμαρχο Κορινθίων κ.Βασίλη Νανόπουλο την σημασία που πρέπει να δοθεί για να γίνει ένα μνημείο αντάξιο της ιστορικότητας και ότι η προτομή πρέπει να πάει στο Κάστρο. Φυσικά συμφώνησε στο ότι πρέπει επιτέλους να γίνει κάτι αντίστοιχο όπως στα Δερβενάκια και ο Πατριωτικός Όμιλος Απογόνων Αγωνιστών του '21  συνηγορεί με θέρμη σε όποια πρωτοβουλία παρθεί.

Ερχόμαστε λοιπόν στο σήμερα και βάζουμε το θέμα της ιστορικής αυτής αδικίας στην επικαιρότητα. Να γίνει επιτέλους στο Αγιονόρι ένα μνημείο αντάξιο της ιστορικότητας του τόπου για να γνωρίζουν οι τωρινές αλλά και επόμενες γενιές τι πραγματικά συνέβει στις 28 Ιουλίου 1822 και πόσο σημαντική ήταν αυτή η μάχη για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι. 

Το χρωστάμε σε όλα τα παλικάρια που πρωτοστάτησαν στην μάχη ,το χρωστάμε στους κατοίκους του Αγιονορίου και ιδιαίτερα στις γυναίκες του χωριού που έδρασαν σαν γίγαντες και πετσόκοψαν τα οθωμανικά στίφη.

Το χρωστάμε στα παιδιά μας και την ιστορία μας.

mifi(Mιχάλης Φιλιάνδρας)