Όταν ο δήμος παγώνει και οι ευθύνες καίνε. Η Διοίκηση της σφραγίδας....
Όταν ο δήμαρχος φτάνει στο σημείο να καταγγέλλει δημόσια ότι οι υπηρεσίες δεν συνεργάζονται, ότι έχει φτάσει στα όρια της αντοχής του, ότι σκέφτεται μέχρι και την παραίτηση, τότε κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο βασίλειο του Δημαρχείου.

Η πολιτική δεν είναι ούτε απλή διαχείριση, ούτε διαρκής ισορροπία τρόμου ανάμεσα σε υπηρεσίες, αιρετούς και αποφάσεις που δεν παίρνονται. Και όμως, αυτή την εικόνα βιώσαμε στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο: η ανάγκη τροποποίησης του προϋπολογισμού, που ενέκρινε η υπηρεσία, ένας σύμβουλος που «ψηφίζει με επιφύλαξη», και ένας δήμαρχος που ξεσπά δημόσια, μιλώντας όχι μόνο για την αδυναμία συνεργασίας με τις υπηρεσίες αλλά και για τη σωματική και ψυχική φθορά που του προκαλεί η κατάσταση.

«Δεν διοικούν οι υπάλληλοι, διοικεί η δημοτική αρχή», φώναξε.
«Αν δεν αλλάξει αυτό, θα παραιτηθώ. Θα πάω στον τάφο, θα χάσω την υγεία μου!»

Δεν πρόκειται για θεατρική ατάκα. Είναι κραυγή πολιτικής ασφυξίας. Ο δήμαρχος έβαλε στο τραπέζι την παραίτηση, όχι για λόγους μικροπολιτικής, αλλά ως αντίδραση σε ένα σύστημα που φαίνεται να μην λειτουργεί. Κι όταν λέμε «δεν λειτουργεί», το εννοούμε κυριολεκτικά: ο Δήμος δεν έχει γιατρό εργασίας, δεν έχει τεχνικό ασφαλείας, δεν έχει πυρασφάλεια, και τούτα όλα όχι λόγω έλλειψης πρόθεσης, αλλά λόγω αδυναμίας των υπηρεσιών να ανταποκριθούν.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, έρχεται και ο δημοτικός σύμβουλος Μιχάλης Χατζής να ψηφίσει με επιφύλαξη την τροποποίηση του προϋπολογισμού, η οποία δεν είχε εγκριθεί από την Οικονομική Υπηρεσία. Δεν την καταψήφισε. Δεν την υπερψήφισε. Κράτησε… απόσταση. Γιατί;

Αλήθεια, πώς μπορεί να διοικηθεί ένας Δήμος όταν οι αιρετοί κρατούν επιφυλάξεις και οι υπάλληλοι κρατούν τη σφραγίδα; Ποιος αποφασίζει και ποιος εκτελεί; Πού σταματά ο ρόλος της διοίκησης και πού αρχίζει ο ρόλος της υπηρεσίας; Και κυρίως  ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη όταν οι δημότες μετρούν ελλείψεις, καθυστερήσεις και αδιέξοδα;

Η ουσία είναι απλή: δεν μπορείς να ηγείσαι αν σου τραβάνε διαρκώς το χαλί κάτω από τα πόδια. Ούτε μπορείς να υπηρετείς όταν γύρω σου επικρατεί υπηρεσιακή απάθεια, πολιτικός τακτικισμός και λειτουργική ακαμψία. Σε τέτοιες συνθήκες, η παραίτηση δεν είναι δειλία. Είναι ίσως η πιο τίμια πολιτική δήλωση.

Όμως ο δήμος δεν αντέχει άλλες δηλώσεις. Αντέχει μόνο λύσεις. Κι αυτές προϋποθέτουν κάτι απλό αλλά δύσκολο: καθαρή διοίκηση, ξεκάθαρες ευθύνες και αποφασιστικότητα που δεν κάνει πίσω όταν οι μηχανισμοί αρνούνται να συνεργαστούν.

Αλλιώς, δεν θα χρειαστεί να παραιτηθεί ο δήμαρχος. Θα παραιτηθεί η ίδια η λειτουργία του Δήμου.