Την Κυριακή, 16 Φεβρουαρίου 2025, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κεγχρεών κ. Αγάπιος, με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Διονυσίου, ετέλεσε τον Όρθρο και την Θ. Λειτουργία στον Ενοριακό Ι. Ναό Αγίου Ιωάννου Δερβενίου. Με τον άγιο Κεγχρεών συλλειτούργησαν οι Αιδεσ. Πρωτ/ροι π. Ιωάννης Γιαννακάς, Εφημέριος του εν λόγω Ι. Ναού και Αρχιερατικός Επίτροπος Ευρωστίνης, π. Αθανάσιος Κοντογιάννης, Εφημέριος του Καθεδρικού Ι. Ναού Αποστόλου Παύλου Κορίνθου και οι Διάκονοι π. Χρήστος Χίλιας και π. Άγγελος Σαλάτας.

Στην ομιλία του ο Θεοφιλέστατος Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεως μας κ. Αγάπιος αναφέρθηκε στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Β’ Κυριακής του Τριωδίου εστιάζοντας στην πορεία και εξέλιξη αυτής του νεώτερου αδελφού της παραβολής του Ασώτου. Έκαμνε λόγο για την με σκοτισμένο νου από τις ηδονές και τις ακολασίες του παρόντος κόσμου έξοδό του από την πατρική εστία, στην οποία απελάμβανε χρήματα, κτήματα, στοργή, φροντίδα, τιμή και δόξα οικογενειακή. Ο φιλόστοργος πατέρας «διεῖλεν αὐτοῖς τὸν βίον» (Λουκ. ιε’, 12) και με τα πλούτη του πατέρα του ο νεώτερος υιός ανέχωρησε «εἰς χώραν μακράν…ζῶν ἀσώτως» (Λουκ. ιε’, 13) «μετ᾿ οὐ πολλὰς ἡμέρας», φανερώνων ο Ιησούς, με τους λόγους Του, ότι λίγος χρόνος είναι αρκετός από την στιγμή που θ̉̉̉ αποφασίσει ν̉ ανταρτήσει ο άνθρωπος κατά του Θεού να απομακρυνθεί τελείως απ̉ Αυτόν κατασπιλώνοντας τον άσπιλο χιτώνα του Θείου Βαπτίσματος. Εσκόρπισε ασυλλόγιστα «τὴν οὐσίαν αὐτοῦ» (ενθ. ανωτ.), κοιμήθηκε χορτάτος ο νέος και ξύπνησε πεινών. Νυκτώθηκε περιτριγυρισμένος απο «φίλους» ομοιοπαθείς και ξύπνησε μόνος, εγκαταλελειμμένος, με την ασωτία του να την διαδέχεται φτώχεια αξιολύπητη. Κοντά στον πατέρα του ήταν ελεύθερος και τώρα, που εξέλεξε την απαλλαγή του από την πατρική κηδεμονία και επίβλεψη, κατάντησε δούλος! Τότε ήταν υιός, τώρα είναι χοιροβοσκός! 

Πριν «πεποικιλμένος» τώρα «κουρελιασμένος» ψυχῇ καί σώματι! Και «ἐν τοῖς πράγμασι» συνειδητοποιεί ότι μακριά από την πατρική στέγη και την πατρική επίβλεψη μόνο συμφορά και δυστυχία υπάρχει! Γι̉ αυτό αποφασίζει άλλη έξοδο, από τον χώρο της αμαρτίας τώρα, και την είσοδό του στην πατρική οικία. Επιστρέφει με την ελπίδα ότι μπορεί να πόνεσε τον πατέρα του αλλά ή πατρική καρδιά του δεν μπορεί ν̉ αλλάξει. Γυρίζει πίσω με την συναίσθηση ότι δεν είναι άξιος «κληθῆναι υἱός» (ενθ. ανωτ. στιχ. 19). Πορεύεται τον δρόμο της επιστροφής χωρίς διεκδικήσεις και δικαίωμα. Και δεν προλαμβάνει να εισέλθει στο σπίτι του, που εγκατέλειψε αυτοβούλως, και αισθάνεται την ζεστασιά της πατρικής αγκαλιάς, τα χείλη του πατέρα του να τον ασπάζονται, οι παρειές του να νωτίζουν από τα δάκρυα αυτού, τον οποίο εγκατέλειψε σκαιωδέστατα. Δεν ολοκληρώνει καν την σκέψη του να τον δεχτεί ο πατέρας ως ένα των μισθίων του. Μόνο ομολογεί: «πάτερ, ἥμαρτον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἐνώπιόν σου, καὶ οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος, κληθῆναι υἱός σου» (στιχ. 21). Και ακούει˙ «ἐνδύσου στολήν θεοϋφαντον» και πάλι, υποδήσου υποδήματα για να πορεύεσαι στις Ευαγγελικές τρίβους, λάβε τον αρραβώνα του Πνεύματος, δέξου και πάλι το χάρισμα της υιοθεσίας, ευφράνθητι με «τὸν μόσχον τὸν σιτευτὸν» του Μυστικού Δείπνου!

Και συ Χριστιανέ μάθε τον πλούτο της Πατρικής αγάπης. Τον ωκεανό της Θείας Ευσπλαχνίας, που αγκαλιάζει τον επιστρέφοντα αμαρτωλό και τον λούζει στο λουτρό της Μετανοίας, στο Ι. Μυστήριο της Εξομολογήσεως.

Μετέφερε, επίσης, ο Θεοφιλέστατος τις Πατρικές ευχές του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Διονυσίου προς αποφυγή της πορείας εξόδου από την αγία μας Εκκλησία, που είναι το πατρικό μας σπίτι, και την μίμηση της πορείας εισόδου και πάλιν εντός Αυτής, δια της μετανοίας, για όσους παραστράτησαν, κατά το πρότυπο του Ασώτου υιού της παραβολής.

Στην Θ. Λειτουργία παρέστησαν συμπροσευχόμενοι και μέρος της Μοναστικής Αδελφότητας του Προφήτου Ηλιού Ζαχόλης υπό την Ηγουμένη τους Μαγδαληνή Μοναχή, η Μοναχή Θεοδώρα του Μοναστικού κτίσματος Αγίου Ιωάννου Χελυδορέου και ο Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Κορινθίας κ. Αναστάσιος Γκιολής.