Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, ο νεαρός που μας σέρβιρε τελειώνει τις σπουδές του σε έναν χρόνο. Σπουδάζει μηχανολόγος μηχανικός και τις ημέρες που δεν πηγαίνει στη σχολή, εργάζεται στο συγκεκριμένο κατάστημα, αρκετές ώρες την ημέρα. Όπως μας είπε, μόλις τελειώσει τη σχολή θα φύγει για το εξωτερικό, και μάλιστα αμέσως.

Στην ερώτησή μου "γιατί έχεις πάρει αυτήν την απόφαση", η απάντηση ήταν άμεση και ξεκάθαρη: "Μα, δεν υπάρχει μέλλον εδώ. Και όσα εξαγγέλλονται για δήθεν επαναπατρισμούς είναι απλώς κοροϊδία. Ποιος θα γυρίσει για να ζήσει σε μία χώρα όπου και λιγότερα χρήματα θα παίρνει και θα φορολογείται με κάθε τρόπο;".

Δεν είχα τι να του απαντήσω.

Αναρωτιέμαι αν πραγματικά πιστεύουν στην κυβέρνηση ότι με τα μέτρα που λαμβάνουν υπάρχει έστω και η ελάχιστη πιθανότητα η χώρα να ανακάμψει και οι ξενιτεμένοι νέοι μας να επιστρέψουν.

Αυξήθηκε βέβαια ο βασικός μισθός, αλλά το ερώτημα εξακολουθεί να υφίσταται: Μπορεί με αυτόν τον βασικό μισθό να ζήσει ένα άτομο, ειδικά αν δεν διαθέτει στέγη; Πώς μπορεί ένας νέος να επιβιώσει όταν εκτός από το να νοικιάσει ένα σπίτι, πρέπει να πληρώσει τις πάγιες υποχρεώσεις ενός νοικοκυριού και να αγοράσει και συντηρήσει ένα -μικρό- αυτοκίνητο;

Με 705,96 ευρώ καθαρά ανά μήνα (884,72 ευρώ μικτά) είναι αδύνατον να ανταποκριθεί κανείς στα παραπάνω. Το ενοίκιο για ημιυπόγεια γκαρσονιέρα στην Κυψέλη ξεκινά από 250 ευρώ τον μήνα. Το ρεύμα είναι κατ’ ελάχιστο 80-100 ευρώ, ενώ θέρμανση και νερό είναι και αυτά ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν. Εάν συνυπολογιστούν τα έξοδα μετακίνησης, διατροφής κ.λπ., χωρίς ούτε μία έξοδο για διασκέδαση, απλά ο λογαριασμός ΔΕΝ βγαίνει.

Για να δώσω μία αντιστοιχία, ο βασικός μισθός στη Γερμανία είναι 1.981 ευρώ, με το ενοίκιο στο Βερολίνο να ξεκινάει από 850 ευρώ (για δωμάτιο σε κτίριο δωματίων) ή 990 ευρώ για ένα μικρό διαμέρισμα. Να τονίσω ότι, σε αντίθεση με την Ελλάδα, στη Γερμανία στο ενοίκιο περιλαμβάνονται και οι λογαριασμοί (θέρμανση, νερό). Το ίδιο ισχύει και στο Λουξεμβούργο, με βασικό μισθό 2.570,93 ευρώ και το ενοίκιο να ξεκινάει από 650 ευρώ (για δωμάτιο σε κτίριο δωματίων) ή 1.110 ευρώ για ένα μικρό διαμέρισμα. Να επισημάνω επίσης ότι στο Λουξεμβούργο τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι δωρεάν, ενώ ο μισθός που λαμβάνεις είναι προς κατανάλωση καθώς το φορολογήσιμο ποσό παρακρατείται εξ αρχής! Και κάτι ακόμα: Κάτω από τις 100.000 ευρώ ετησίως (αποκλειστικά από έναν εργοδότη), στο Λουξεμβούργο, δεν υποβάλεις καν φορολογική δήλωση.

Και για να προλάβω όποιον πει ότι συγκρίνω μήλα με πορτοκάλια, η Σλοβενία έχει βασικό μισθό 1.304 ευρώ! Ποιος; Η Σλοβενία, που μέχρι το 1990 άνηκε στην κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία! Το ενοίκιο στη Λουμπιάνκα ξεκινά από 280 ευρώ για 25 τ.μ. (για δωμάτιο σε κτίριο δωματίων) ή 750 ευρώ για ένα μικρό διαμέρισμα. Στη Σλοβενία επίσης συμπεριλαμβάνονται τα κόστη θέρμανσης και ύδρευσης στο ενοίκιο (στις περισσότερες περιπτώσεις). 

Συνεπώς, ποιος εργαζόμενος με εξειδίκευση, ο οποίος διαβιεί σε κάποια από τις χώρες της βόρειας Ευρώπης θα επιστρέψει πίσω; Διαβάζω "πανηγυρισμούς" από κυβερνητικούς ότι "επιστρέφουν πίσω τα παιδιά μας" επειδή λίγες χιλιάδες γύρισαν τα τελευταία χρόνια. Κύριοι, σας έχω νέα: Λίγοι γύρισαν επειδή βρήκαν καλύτερη εργασία εδώ από ό,τι εκεί όπου βρίσκονταν. Οι περισσότεροι από αυτούς που γύρισαν ήταν ευκαιριακοί μετανάστες για λίγα χρόνια και τίποτα περισσότερο.

Αντιθέτως, οι εξειδικευμένοι επιστήμονες που έφυγαν, επιστήμονες πληροφορικής, γιατροί, μηχανικοί, λογιστές, καθώς και τεχνίτες, όχι μόνο δεν επέστρεψαν, αλλά σταδιακά αποφεύγουν να έχουν και επαφές με την Ελλάδα. Έχουν στήσει τη ζωή τους στο εξωτερικό, φυσικά με πολύ καλύτερες συνθήκες και, κυρίως, χωρίς να νιώθουν ότι ζουν σε ένα τοξικό κράτος του οποίου το μακρύ χέρι βρίσκεται μόνιμα στην τσέπη τους.

Και σας έχω κι άλλο νέο: Συνεχίζουν να φεύγουν. Αρκεί να ρωτήσετε τους καθηγητές στα πανεπιστήμια για τις συστατικές επιστολές που ζητούν οι φοιτητές τους για να τις καταθέσουν σε εταιρείες του εξωτερικού.

Επειδή όμως εκτός από διαπιστώσεις καλό είναι, ακόμα και όσοι απλά εκφράζουμε γνώμη δημόσια, να κάνουμε και προτάσεις, ας υποβάλλω κι εγώ τη δική μου προς τους κυβερνητικούς: Να μιλάτε λιγότερο και να εργάζεστε περισσότερο. Οι πολίτες είναι εκνευρισμένοι όχι επειδή δεν έχουν κριτήριο και δεν βλέπουν τα όσα καλά γίνονται, αλλά επειδή ορισμένοι κυβερνητικοί μιλούν σαν να μην υπάρχουν αρνητικά. Οι πολίτες συχνά νιώθουν σαν τους Γάλλους την περίοδο της Μαρίας Αντουανέτας: "Αφού δεν έχουν ψωμί, γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι;". 

Και το τέλος της Αντουανέτας είναι γνωστό.

Σημείωση: Το ευγενέστατο παλικάρι στην ταβέρνα πήρε το φιλοδώρημά του σε μετρητά και στο χέρι. Για να ξέρουμε τι κάνουμε και για να είμαστε ξεκάθαροι μεταξύ μας.

Ηλίας Ψυχογιός

ilpsychogios@gmail.com 

capital.gr