Πριν την εκδήλωση ήμουν σίγουρος για κάτι. Και τελικά επαληθεύτηκα. Η μοναδική τοποθέτηση που θα είχε στο σύνολό της σαφές περιεχόμενο, αποτύπωμα και προτάσεις ήταν αυτή της Άννας Διαμαντοπούλου. Για αυτήν την πρόβλεψη, βέβαια, δεν διεκδικώ κάποια εύσημα ιδιαίτερης ευφυΐας. Η κοινή λογική, αν σταθμίσει την πορεία κάθε υποψηφίου, λέει ότι η Διαμαντοπούλου είναι αυτή που με την πολιτεία της έχει δείξει ότι ανήκει σε αυτούς τους λίγους που μεταπολιτευτικά έχουν προσπαθήσει πραγματικά να κάνουν παρεμβάσεις με πολιτικό κόστος για να πάει η χώρα μπροστά.
Το θάρρος αυτό το επέδειξε και το περασμένο Σάββατο. Γιατί θέλει πραγματικά θάρρος να σταθείς σε ένα μικρόφωνο του ΠΑΣΟΚ και να πεις ευθαρσώς ότι πρέπει επιτέλους να τελειώνουμε στη χώρα αυτή με τον πελατειασμό και τον παρασιτισμό. Παθογένειες στην κοινωνία και την πολιτική για τις οποίες το ΠΑΣΟΚ φέρει πολύ μεγάλες ευθύνες.
Είπε και άλλα σημαντικά. Ίσως ακόμη πιο σημαντικά. Ότι στη συνταγματική αναθεώρηση θα πρέπει να αλλάξει το πλέγμα των αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας προκειμένου να φύγουμε από τις παθογένειες του πρωθυπουργικού μας μοντέλου διακυβέρνησης. Μίλησε ουσιαστικά για τη δημιουργία ενός μεγάλου θεσμικού αντίβαρου στον κίνδυνο πρωθυπουργικής αυθαιρεσίας και κατάχρησης εξουσίας. Μίλησε για την ανάγκη να εκλέγονται οι ηγέτες της Δικαιοσύνης και όχι να διορίζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση, προκειμένου να ανεξαρτητοποιηθεί πλήρως η ελληνική Δικαιοσύνη και να κάνει η χώρα ένα μεγάλο βήμα μπροστά στο να γίνει ένα πραγματικό Κράτος Δικαίου. Πρόκειται για αναγκαίες και αυτονόητες παρεμβάσεις που δυστυχώς η κυβέρνηση, αν και θέλει να είναι μεταρρυθμιστική, δεν έχει αναλάβει.
Είναι πολλές και οι πολιτικές αλήθειες που είπε η κα Διαμαντοπούλου. Είπε ουσιαστικά ότι το ΠΑΣΟΚ έχει μπροστά του μια μεγάλη ευκαιρία για να γίνει ξανά κυβερνητική δύναμη, έχοντας διδαχθεί από τα μεγάλη λάθη του παρελθόντος. Και αυτές οι ευκαιρίες δεν έρχονται κάθε μέρα. Το σχέδιό της, όπως προκύπτει από τα λεγόμενά της, δεν είναι να γίνει το ΠΑΣΟΚ κυβερνητικό δεκανίκι της Νέας Δημοκρατίας, αλλά το ίδιο το ΠΑΣΟΚ να γίνει πρώτο κόμμα που θα προβληματιστούν άλλοι για να γίνουν δεκανίκι του.
Έχει να αναμετρηθεί με έναν Νίκο Ανδρουλάκη που, όσοι ξέρουν, λένε ότι ελέγχει το μηχανισμό του κόμματος και έναν Χάρη Δούκα που μιλάει με όρους και παρωχημένα συνθήματα του 1980 σε μια ξεκάθαρη στρατηγική να επαναπατρίσει ψηφοφόρους που έφυγαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ τα δύσκολα χρόνια των μνημονίων. Οι πιθανότητες να επικρατήσει η κα Διαμαντοπούλου αυξάνονται μόνο αν κινητοποιηθεί μια σημαντική μερίδα της κοινωνίας που, χωρίς κομματικές ταμπέλες, θέλει να πάει η χώρα μπροστά. Που βλέπει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, όχι σαν δαίμονες, αλλά σαν αναγκαία βήματα για μια πραγματικά καλύτερη Ελλάδα. Πιο παραγωγική, πιο ευημερούσα, πιο ευρωπαϊκή.
Σπύρος Δημητρέλης
capital.gr
