Παλιά ημίγλυκα σταφύλια

Κουρασμένο λουλούδι
στο πέτο του Μάη

Γιάννης Τσούτσιας,Το χειροκρότημα

Μετά από τ’αποτελέσματα των ευρωεκλογών άνοιξε ο ασκός των αιολικών δηλώσεων[ξέρετε αυτές που τις παίρνει ο άνεμος σε δύο λεπτά] και βγήκαν ‘παγανιά΄οι διάφοροι σωτήρες της Αριστεράς,καθώς οι Δεξιοί έχουν εκ-παιδευτεί ν’αυτο-δια-σώζονται
Και τί δεν ειπώθηκε,εν είδει ασαφών χρησμών;
‘χάσαμε αλλά δεν κέρδισαν οι άλλοι’
‘οι άλλοι χάσανε περισσότερο από εμάς’
‘χάσαμε αλλά θα κερδίσουμε στο μέλλον’
‘χάσαμε αλλά έχουμε σχέδιο ενότητας των ηττημένων’

Μ’αυτά και μ’αυτά οι αριστεροσοσιαλιστικές  προοδευτικές δυνάμεις του τόπου κάνουν τα μνημόσυνά τους,μετράνε τους ‘νεκρούς τους’[εννοώ χαμένες ψήφους κι αποτυχούσες φίρμες] κι ανα-νεώνουν την ελπίδα,  ανα-παλαιώνοντας τους μηχανισμούς τους
Οι περισσότεροι κλαίοντες αποδίδουν το αρνητικό αποτέλεσμα στο ευρωπα’ι’κό περιβάλλον,άλλοι στην παγκοσμιοποίηση,μερικοί στον ελληνικό καπιταλισμό κι ελάχιστοι στον εαυτό τους. 

Οι φωνασκούντες ασκόπως ,πιο πονηροί, ετοιμάζουν νέα ‘μέτωπα’,νέα πορεία προς τον [αχάριστο;αμνήμονα; παρασυρμένο; ]λαό,τάζοντάς του λαγούς ευμάρειας και πετραχείλια ιδεολογικής δικαίωσης
Άπαντες ,αν και κωφοί,επικαλούνται το διάλογο ,ενώ ορισμένοι,αν και τυφλοί,αναζητούν πολιτικό συνέταιρο
Άπαντες υπερασπίζονται τις αιώνιες κι αναλλοίωτες αρχές και αξίες του κόμματός τους,τις οποίες προφανώς δεν πιστεύουν ούτε καν οι ψηφοφόροι τους,πολλοί οδύρονται για το ποσοστό των απεχόντων,μη-σκεπτόμενοι ότι αν ψήφιζαν όλοι οι δικαιούμενοι, μπορεί να είχε καταβυθισθεί για πάντα ο χώρος τους.

Από την άλλη εμφανίζονται κάποιοι ‘πολιτικοί αστρολόγοι’ και  προβλέπουν ποιός θα εκλεγεί την επόμενη φορά[sic],κάποιοι ξεχασμένοι  προτείνουν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας  κάποιον/κάποιαν μέσω του ονόματος του οποίου/της οποίας θα εντυπωσιασθεί η κοινή γνώμη από την ευαισθησία των προτεινόντων,ορισμένοι διανοούμενοι αναρωτιώνται αν κινδυνεύει η Δημοκρατία ή αν έχουμε τους ηγέτες που μας αξίζουν[sic]
Προφανώς έχει έκαστος την ελευθερία να λέει ό,τι ‘γουστάρει κι αγαπά’,προφανέστερα οι πρώην θέλουν να [ξανα]γίνουν νυν  και προφανέστατα  έχουμε κι εκλέγουμε εκείνους που μας μοιάζουν,μας τάζουν,μας εκστασιάζουν.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι πολλά κόμματα της Μεταπολίτευσης[σε όλες τις παραλλαγές τους] ξέμειναν από αφηγήματα κι αναζητούν εκλογικό απάγκειο σε πολυκομματικές συν-εργασίες [μιάς κάλπης;μιάς νύχτας;]ή σε προγραμματικές συμφωνίες[από κόμματα χωρίς κυβερνητικά δεδομένα διακυβέρνησης].Το πρωί υβρίζονται και το βράδυ [κάνουν πως] δίνουν τα χέρια.Απορώ πως έμπειροι πολιτικοί συνεχίζουν αυτό το ανιαρό παραμύθι των αναλύσεων χωρίς λύση και των συζητήσεων ανάμεσα σε ‘αζήτητους’
Διάδοχοι,δελφίνοι και Βρούτοι γίνονται ένα κουβάρι συνωμοσιών,βαυκαλιζόμενοι ότι η αλλαγή/ανατροπή της νυν ηγεσίας των ηττημένων κομμάτων θα φέρει από μόνη της την Άνοιξη.Ή δεν έχουν καταλάβει τίποτα από όσα συμβαίνουν στον πλανήτη ή είναι τόσο επαγγελματίες της πολιτικής ,ώστε ν’αδιαφορούν για το γενικό,κοπτόμενοι μόνο για το ατομικό
Ανεξάρτητα από τις περισπούδαστες προσεγγίσεις των, μετά τα γεγονότα, προφητών και πέραν από τις θεμιτές φιλοδοξίες και τις αθέμιτες σκοπιμότητες είναι φανερό ότι η Αριστερά έχει προ πολλού χάσει το Κέντρο βάρους της.Στα αριστερά της  κινούνται σκιές της νύχτας,στο πλα’ι΄της παρακοιμούνται κάποιοι δογματικοί άλλου αιώνα και στα δεξιά της τροφοδοτείται μία ‘σούπα ανάλατη και χλιαρή’
Άρα το ταχύτερο δυνατόν αλλαγή ‘παραδείγματος’

Τί σημαίνει αυτό;
Ε!! Ας διαβάσουν και κανένα σύγχρονο δοκίμιο. Φτάνει πια με τα τσιτάτα του 19ου αιώνα.

Γιάννης Πανούσης 

Καθηγητής Εγκληματολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών

Πρώην Υπουργός Προστασίας του Πολίτη