Η Κόρινθος είναι μια πόλη που το ό,τι απόκτησε έστω και άναρχα πολεοδομικά τη σημερινή της έκταση και τον σημερινό της πληθυσμό το οφείλει στην ίδρυση  πολλών βιομηχανιών στη περιοχή της κυρίως την δεκαετία του 60’ με μεγαλύτερες και πιο γνωστές  τη ΜΟΤΟΡ ΟΙΛ στη περιοχή των  Αγίων Θεοδώρων και τη Σωληνουργεία Κορίνθου  μόλις  δύο - τρία χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης μας και στο εξ αιτίας αυτής  κύμα εσωτερικής μετανάστευσης  προς αυτήν από όλη την Ελλάδα.  

Βέβαια την ανάπτυξη αυτή ακολούθησε η παρακμή τα τελευταία 20 χρόνια εξ αιτίας κυρίως της αποβιομηχανοποίησης  που έπληξε ολόκληρη τη χώρα και βέβαια την Κορινθία και οφείλεται στη παγκοσμιοποίηση, στις γνωστές  ιδιαιτερότητες και παθογένειες της Ελληνικής οικονομίας, αλλά και στον στείρο συνδικαλισμό και στο ακόμα πιο στείρο δήθεν οικολογικό κίνημα. 

Η σωληνουργεία που απασχολούσε 500 εργαζόμενους δεν έκλεισε, αλλά αναγκάστηκε να φύγει πριν 20 χρόνια,, γιατί δεν της επέτρεψαν η τότε νομαρχιακή και η τοπική αυτοδιοίκηση της πόλης μικρόπνοα σκεπτόμενοι για λόγους δήθεν προστασίας αρχαιολογικού χώρου ευρισκομένου ένα χιλιόμετρο μακριά να φτιάξει λιμενικές εγκαταστάσεις μπροστά στο εργοστάσιο της που θα αποσυμφορούσε και το λιμάνι της πόλης μας και βέβαια την ίδια την πόλη από την διέλευση βαρέων οχημάτων. Μάλιστα στην άρνηση πλειοδότησε και το εργατικό κέντρο Κορίνθου και μάλιστα εγγράφως -το έγγραφο είναι στο αρχείο μου-  με την φαιδρή αιτιολογία ότι δεν θα έχουν που να κάνουν μπάνιο οι εργαζόμενοι !

Με αυτόν τον τρόπο βρήκε το εργατικό κέντρο Κορίνθου έναν εύσχημο τρόπο να τους στείλει όλους μόνιμα για μπάνιο! 

Τελικά η Σωληνουργεία Κορίνθου έφυγε από την πόλη μας και μεταφέρθηκε απέναντι  στη Θίσβη όπου μεγαλουργεί παγκοσμίως και απασχολεί 1000 εργαζόμενους. Μάλιστα το 2019 λόγω της επίτευξης μηδενικού ισοζυγίου άνθρακα των παραγωγικών εγκαταστάσεων της απέκτησε το σήμα «Carbon Neutral Company» από τον φορέα πιστοποίησης TÜV NORD και έτσι έγινε  η πρώτη στον κόσμο εταιρεία παραγωγός σωλήνων χάλυβα που λαμβάνει αυτήν την πιστοποίηση! Αυτοί που πρωτοστάτησαν ως σύγχρονοι Λουδίτες στην απομάκρυνση της Σωληνουργείας είναι γνωστοί και πρέπει κάποια στιγμή να ζητήσουν συγγνώμη από την πόλη και τους κατοίκους της. 

Το τραγικό είναι  ότι στη θέση της έχουν εγκατασταθεί πολυκαταστήματα ξένων συμφερόντων τύπου Mall, τα οποία βέβαια ανταγωνίζονται την αγορά της Κορίνθου και ουδέν προσφέρουν. Αν κάνουμε μια βόλτα στην  περιφέρεια της Κορίνθου  και σε ακτίνα 4-5 χιλιομέτρων θα δούμε  πολλά «κουφάρια» εγκαταλελειμμένων  και λεηλατημένων εργοστασίων  δίπλα σε σπίτια η σε αγροτικές καλλιέργειες , μιας και πριν 60 χρόνια και μέχρι πρόσφατα ο χωροταξικός σχεδιασμός  και πολλώ μάλλον η ύπαρξη ΒΙΠΕ ήταν όνειρο θερινής νυχτός για τον νομό μας και την πόλη μας.  
Τώρα θα μου πείτε τι με έπιασε και ασχολούμαι με αυτά τα θέματα.

Η απάντηση είναι απλή. 

Διεξάγεται τον τελευταίο μήνα μια συζήτηση μέσα στο Δημοτικό συμβούλιο Κορίνθου αλλά και στο διαδίκτυο με θέμα την αίτηση μιας εταιρείας που θέλει να ιδρύσει ένα εργοστάσιο παραγωγή λιπασμάτων υπό την έννοια της απλής ανάμειξης και συσκευασίας λιπασμάτων και όχι παραγωγής των πρώτων υλών. 

Το εργοστάσιο βέβαια θα ανεγερθεί εντός της ΒΙΠΕ της Κορίνθου που επιτέλους δημιουργήθηκε και θα απασχολεί απ’ ό,τι διάβασα 7 εργαζόμενους. 

Δυστυχώς πρωτοστατούντος μέρους της αντιπολίτευσης μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο προσπαθούν να μην εγκριθεί η περιβαλλοντική μελέτη και να μη ιδρυθεί το εργοστάσιο για λόγους οικολογικούς, λες και πρόκειται περί ενός πυρηνικού εργοστασίου, ενώ την ίδια στιγμή λειτουργούν από πολλών ετών τρία άλλα εργοστάσια με το ίδιο ακριβώς αντικείμενο εκτός ΒΙΠΕ, που δεν υπήρχε τότε που ιδρύθηκαν! 

Είναι φαιδρό και όμως λέγεται ότι μπορεί να μολύνει το περιβάλλον ένα εργοστάσιο ανάμειξης και συσκευασίας λιπασμάτων την στιγμή που οι αγρότες της περιοχής μας χρησιμοποιούν πολύ περισσότερους τόνους λιπασμάτων για τις καλλιέργειες τους από αυτούς που θα παράγει το εργοστάσιο! 

Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τον πόλεμο που υφίσταται η ΒΙΠΕ με αβάσιμες αιτήσεις ακυρώσεως από γνωστούς……, που δημιουργούς καθυστερήσεις στην ανέγερση νέων εργοστασίων με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο λουδιτισμός είναι μια νόσος ενδημική στην πόλη μας και όσοι έχουν προσβληθεί τις μόνες επενδύσεις που θέλουν είναι οι καφετέριες και δεν είναι σχήμα λόγου και δεν ξέρω την θέση του Δήμου για τις επιθέσεις στη ΒΙΠΕ! 

Τα τελευταία 20 χρόνια όποιος ζει στην πόλη μας θα πρέπει να έχει προσέξει ότι οι καφετέριες ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια. Δεν υπάρχει γειτονιά στην πόλη μας ακόμα και η πιο απομακρυσμένη που να μην έχει καφετέρια!. Μόνοι στο κέντρο της πόλη μας, αν και δεν τις έχω μετρήσει, ίσως είναι πάνω από τριάντα καφετέριες. Γι’ αυτές οι δήθεν οικολόγοι και δήθεν περιβαλλοντολόγοι δεν έχουν καμιά αντίρρηση. Ελπίζω να βρω στοιχεία είτε από τον Δήμο είτε από την περιφέρεια για τον αριθμό αδειών λειτουργίας για καφετέριες που έχουν εκδοθεί τα τελευταία 20 χρόνια στην πόλη μας και να σας ενημερώσω.

Είναι φανερό ότι ο μεγάλος αριθμός καφετεριών ως επαγγελματική διέξοδος δείχνει την απελπισία που έχουν οδηγήσει την νεολαία μας η αποεπένδυση και η αποβιομηχανοποίηση της χώρας και οι λουδίτες συνεχίζουν τον χαβά τους..