Το ίδιο θα μπορούσε να ισχυριστεί σήμερα και ο Ταγίπ Ρετσέπ Εντογάν για την Ευρώπη. Η Ευρώπη θα μας δώσει τα όπλα με τα οποία θα την κατακτήσουμε...

Τις τελευταίες μέρες έχει γίνει φανερό πως οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Πολωνία κ.λπ.) μεθοδεύουν και διαπραγματεύονται τη συμμετοχή της Τουρκίας στην υπό σχεδιασμό ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία και τον ευρωπαϊκό αμυντικό βραχίονα.

Τούτο αποτελεί ένα από τα χειρότερα σενάρια για την εξέλιξη των εθνικών μας θεμάτων. Μακροπρόθεσμα αποτελεί παγίδα και για την ίδια την Ευρώπη συνολικότερα. Η Τουρκία του Ερντογάν είναι μια ισλαμική χώρα με διαπιστωμένες αντιευρωπαϊκές, αντιδυτικές και αντιδημοκρατικές προθέσεις.

Οι αναθεωρητικές χώρες Κίνα, Ρωσία, Τουρκία διαβλέπουν την παρακμή της Δύσης και επιθυμούν να εκδικηθούν τον αιώνα της ταπείνωσης που τους επεφύλαξε η κατάρρευση των αυτοκρατοριών τους και η πλανητική κυριαρχία της Δύσης. Μέχρι το 1900 οι χώρες αυτές διέθεταν ισχυρές αυτοκρατορίες οι οποίες κατέρρευσαν και στη συνέχεια εξελίχθηκαν σε παρίες με αλλεπάλληλες χρεοκοπίες και επεμβάσεις των δυτικών.

Η γερασμένη και κακομαθημένη Ευρώπη εκτός από πανικόβλητη είναι και τυφλή. Προσπαθεί να υποκαταστήσει τη δωρεάν αμυντική ασπίδα των ΗΠΑ με μια αμυντική ασπίδα που υποθέτουν πως μπορεί να τους προσφέρει η Τουρκία.

Η Τουρκία διαθέτει βιομηχανική υποδομή με δυναμικό αμυντικό τομέα, νεανικό και επαρκή πληθυσμό μερικών δεκάδων εκατομμυρίων, μεγάλη γεωγραφική έκταση και στρατηγική γεωγραφική θέση μεταξύ Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής κοντά στις ενεργειακές πηγές της Μέσης Ανατολής.

Οι Ευρωπαίοι διαθέτουν χρήματα και υψηλή τεχνογνωσία αλλά όχι νεανικό εργατικό δυναμικό και κυρίως όχι επαρκή νεανικό πληθυσμό διατεθειμένο να βιώσει τις σκληρές συνθήκες της στρατιωτικής ζωής.

Οι ευρωπαϊκές κοινωνίες δύσκολα θα αποδεχτούν εκατόμβες νεκρών από επιχειρήσεις που διεξάγονται μακριά από το σπίτι τους. Το πιθανότερο είναι πως ούτε μέσα στο σπίτι τους δεν θα δεχτούν να ανεχτούν θυσίες για την ανεξαρτησία τους. Η γεωπολιτική αφασία είναι το τίμημα της ευημερίας χωρίς προσπάθεια των τελευταίων δεκαετιών.

Η Τουρκία λοιπόν με στρατιωτική παρουσία, στη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική και το μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, μοιάζει με το ιδανικό συμπλήρωμα του ευρωπαϊκού αμυντικού δόγματος.

Όπως οι Έλληνες δεν μπορούν να καταλάβουν τον τρόμο, των Πολωνών, των Φιλανδών, των Λιθουανών και των λοιπών ανατολικοευρωπαίων που έχουν υπάρξει υπό την κατοχή της Ρωσίας, έτσι δεν μπορούν να καταλάβουν και οι λαοί αυτοί τις φοβίες της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας.

Στην ΕΕ αυτοί που φοβούνται τη Ρωσία περισσότερο από την Τουρκία είναι περισσότεροι από αυτούς που φοβούνται την Τουρκία περισσότερο. Οι συσχετισμοί δεν είναι ευνοϊκοί.

Η Ελλάδα θα πρέπει να μπλοκάρει σε κάθε επίπεδο αυτήν την προοπτική. Η Ελλάδα θα πρέπει να καταστήσει κατανοητό στην Ευρώπη πως η Τουρκία από μόνη της δεν μπορεί να ανακόψει την έξοδο της Ρωσίας στις θερμές θάλασσες.

Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης θα μπορούσε να λειτουργήσει και αντίστροφα. Η ανακήρυξη του δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια θα μπορούσε να περιορίσει δραστικά το πλεονέκτημα της Τουρκίας που εξασφαλίζει ο έλεγχος των στενών του Βοσπόρου.

Η συμμαχία με το Ισραήλ και οι σχέσεις με την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία, τα Εμιράτα αποτελούν άξονα ανάσχεσης μιας ευρωτουρκικής σύμπραξης. Η Ελλάδα προκειμένου να εξισορροπήσει τη διαφαινόμενη απειλή από τις εξελίξεις, εκτός της σχέσης με τις ΗΠΑ που υπό τον Τραμπ έχουν καταστεί απρόβλεπτες, δεν θα πρέπει να διστάσει να προσεγγίσει τη Ρωσία και  την Κίνα.

Φυσικά, η ΕΕ θα επιχειρήσει να μας ασκήσει πίεση μέσω της διακοπής των ροών των διάφορων ταμείων σύγκλισης και ανάπτυξης. Θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι να κάνουμε θυσίες.

Το πιθανότερο ενδεχόμενο βέβαια είναι η ΕΕ πριν προχωρήσει σε μια αμυντική σύμπραξη με την Τουρκία να επιχειρήσει να λύσει τις διαφορές μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου με την Τουρκία.

Στην περίπτωση αυτή ενδέχεται να υποστούμε το πάθημα της Ουκρανίας, όπου οι ΗΠΑ διαπραγματεύονται με τη Ρωσία για την Ουκρανία, χωρίς την ίδια την Ουκρανία.

Η γερασμένη και κακομαθημένη Ευρώπη μπορεί να είναι διατεθειμένη να δώσει τα κλειδιά του σπιτιού της στην Τουρκία. Εμείς δεν είμαστε...

Ακόμη πληρώνουμε τα σπασμένα από τα προηγούμενα 400 χρόνια υποτέλειας στην Ανατολή...

liberal.gr